Popüler bir korku serisine dayanan tek oyunculu, takım tabanlı ve gerçek zamanlı bir strateji oyunu olan Aliens: Dark Descent, biraz “uzaylı” bir oyun olmaya çalışıyor. X-COM 2 ve Wasteland 3 yapıtlarına benzer şekilde, bu video oyununun içerisinde yukarıdan aşağıya bir perspektiften küçük bir birim ekibini yönetiyorsunuz. Oyunda sıra tabanlı bir sistem üzerinden hareket etmediğiniz için, oyun gerçek zamanlı olarak çalıştığı için etrafta gezinen bir Xenomorph’un görüş alanından gizlenmeye çalışırken veya bir Facehuggers sürüsünü patlatırken hız ve tepki süresi önem taşıyor.
Battlefleet Gothic: Armada serisi ile tanıyabileceğiniz geliştirici ekip olan Tindalos Interactive, Aliens markasını aslında strateji türüne ilgi çekici ve atmosferik bir yaklaşımla çevirerek, takdire şayan bir iş çıkarmış ama her video oyunu gibi, bu yapıtta da önemli problemler bulunuyor. Mesela, oyunu kontrol etmek pek iyi bir his vermiyor ve sunulan hikaye de anında sıkıyor. Aliens: Dark Descent oyununun tam olarak hangi türe uyduğunu belirlemek en başta zor olabilir. Buna bir hayatta kalma ve korku temalı bir gerçek zamanlı strateji oyunu diyebilirim ama stratejiden çok aksiyona dayanıyor ve pek de korkutucu değil.
Mesela, bir Xenomorph’un aniden köşeden çıkıp, Colonial Marines ekibinizi tereyağı gibi doğradığını görmek stresli olabilir ama oyunun korkutucu olduğunu söyleyemem, en azından Alien: Isolation gibi bir oyunla aynı derecede değil. Bunun bir nedeni, Xenomorph’ları ve özellikle de Facehuggers’ları oldukça küçük gösterebilen yukarıdan aşağı kamera açısı. Diğer bir nedeni ise rastgele isimlere sahip olan ve bağ kurması zor olan deniz piyadelerine yapılan vurgu; oyun onları daha çok bir takım biriminin üyeleri olarak ve daha az birey olarak ele alıyor.
Aliens: Dark Descent, hikayeyi temellendirmek için iki ana karakter sunuyor. Aliens hayranlarının tanıyacağı Weyland-Yutani Corporation’ın bir yöneticisi olan yönetici yardımcısı Maeko Hayes, kendisini istasyonunda bir uzaylı salgınının ortasında buluyor. USS Otago adlı bir kruvazörden deniz çavuşu Jonas Harper tarafından kurtarılıyor, ancak uzaylıları kontrol altına almak için istasyon çevresindeki her gemiye ağır hasar veren Cerberus Protokolü başlıyor ve işler iyice zorlaşıyor ana karakterlerimiz için. Bu durum USS Otago’yu yakındaki Lethe gezegenine gönderiyor ve burada Hayes, oyunun geri kalanı için fiili bir operasyon üssü olarak gemiyi onararak hatasını telafi etmek zorunda kalıyor. Eğer bu söylediklerim sizi heyecanlandırmadıysa, her şey normal.
Aliens: Dark Descent, türe getirdiği yeniliklerle dikkatinizi hemen çekebilir
Aliens: Dark Descent oyununun devam bölümlerinde, kısa bir süre sonra hem Hayes, hem de Harper, sadece ara sahnelerde görünüp, birincil hedefler hakkında talimatlar verseler de sadece ekibinize emir veren komutanlar olarak hızla kenara itiliyorlar. Belki de bu iyi bir karar; insan karakter modelleri pek de iyi görünmüyor. Karakterlerin yüzlerinde, gözlerinin üzerinde garip bir şekilde sert çizgiler var ve ağızlar da diyaloglara pek uyum sağlamıyor. Neyse, daha sonra hikayeye yeni bir soluk getirmek için gezegendeki yeni bir insan grubu tanıtılıyor ama bunlar da özellikle akılda kalıcı veya ilginç karakterler değiller.
Aliens: Dark Descent oyunundaki karakterlere inanmak ve onlar için bir şeyler hissetmek çok zor. Bu da bir şeyin tehdit edici olması gerektiğinde duygusallığı yerin dibine sokuyor. Neyse ki bu video oyunu, kendi türü için bazı yeni tasarım konseptleri ortaya koyuyor. Takımdaki her bir üyeye ayrı ayrı komuta etmek yerine, onları tek bir birim olarak yönetiyorsunuz. Bu, aksiyonun gerçek zamanlı olan doğasına çok güzel uyuyor; oyun, hangi birimin bir manga üyesini iyileştirmek, ekibe liderlik etmek veya bir kapıyı açmak için en uygun olduğuna kendi karar veriyor.
Her şeye rağmen, bu tip video oyunlarında her birimi ayrı ayrı kontrol edebilmeyi seven bir strateji oyuncusuysanız, bu kurulum sizi hayal kırıklığına uğratabilir. Bir birimin köşeleri düzgün takip edememesi veya bir noktayı daha kolay savunabilmek için takım üyelerini bir odanın farklı noktalarına yerleştirememek gibi özgürlük eksikliği ve hareketlerde zaman zaman hassasiyetsizlik dikkatinizi çekebilir. Oyun aslında bunu telafi etmeye çalışıyor; beceri menüsünü açmanın oyunu duraklatabilmesi veya tercih ederseniz oyunu yavaşlatması, gerginliği azaltabilir ve emirlerinizi daha hassas bir şekilde verebilirsiniz. Ayrıca bir komut noktasını kullanarak manga üyelerinin özel bir eylem gerçekleştirmesini sağlayabilirsiniz.
Eğer başarabilirseniz, Aliens: Dark Descent oyununda hiç bir silahlı çatışmaya girmemek daha iyidir. Bunun sebebi ise askerlerin, uzaylıların istila ettiği bölgelerde ilerlerken stresle başa çıkmaları gerekmesi. Çok fazla stres biriktiren birimler, hayatta kalmayı çok daha zorlaştıran zayıflatıcılar kazanıyor. Bu, askerlerin bir sonraki savaşı atlatamayacak kadar korktukları ve itaatsizleştikleri bir döngüye kolayca yol açabilir. Askerler hayatta kalsalar bile, görevden sonra travma yaşayabilirler ve bu travma, üsteki psikiyatrist tarafından giderilebilir.
Sunulan yenilikçi deneyim, ne yazık ki problemlerin altında kalıyor ve eziliyor
Aliens: Dark Descent içerisindeki stres mekaniği nedeniyle, oyun sizi her ne pahasına olursa olsun Xenomorph’lardan kaçınmaya teşvik ediyor. Tek bir uzaylı tarafından fark edilmek, düşmanların ekibinizi aramasına neden olan bir av başlatıyor ve tek bir düşmanla karşılaşmamayı başarsanız bile stres seviyelerini kademeli olarak arttırıyor. Bu avlardan ikisini deneyimlemek, her ekip üyesinin zayıflatıcı kazanmanın eşiğine yaklaşması için yeterlidir, bu nedenle hareket sensörü haritada beyaz bir nokta algılarsa, genellikle uzak durmak en iyisidir. Askerleriniz boş boş durduklarından şikayet etmeye başlasa bile, bir tehdidin geçmesini beklemek beklemeye değer.
Bu arada, takım liderinin sürekli bağırmasının çabuk rahatsız edici olduğunu belirtmeliyim ve bağlamsal olarak, manga sessiz kalmaya çalışırken bu bağırmalar da pek bir anlam ifade etmiyor. Aliens: Dark Descent, bu noktada hayal kırıklığı yaratıyor; bunun dışında ortamlar, Aliens serisinin tonunu ve hissini iyi yakalayan karanlık, önsezili bir atmosfere sahip. Bununla birlikte, gizlilik ihtiyacı, ekibiniz katlar arasında ve haritanın bir tarafından diğerine hareket etmeye zorlandıkça, uzaylı salgınının kanıtlarını, istila edilmemiş hayatta kalanları ve toplayabilecekleri herhangi bir malzemeyi yakaladıkça gergin bir kedi-fare oyunu yaratıyor.
Bunlardan en önemlisi, ekibinizin stres seviyelerini geri kazandıracak güvenli bir oda oluşturmak için terminalleri kesmek ve kapıları kaynaklamak için kullanılabilecek aletlerdir. Sağlık paketleri bulmak ekibinizin sağlıklı kalmasını sağlarken, ek malzemeler ve Ksenomorf örnekleri silah ve zırh yükseltmeleri için ana üsse geri getirilebilir. Hayatta kalacak kadar şanslı olan askerler, yeni bir sınıf öğrenerek ve yeni avantajlar kazanarak zamanla daha güçlü hale geleceklerdir. Ekibinizin hareketlerine dikkat ettiğiniz sürece, keşif ödüllendiricidir ve uzaylı tehdit seviyesi çok yükselmeden birincil hedeflerin çoğunu tamamlayabilirsiniz.
Belirli bir noktada, bir görevi iptal etmek ve başka bir gün geri dönmek daha iyi olabilir, ancak genel gezegen tehdidi yaklaşık 30 saatlik hikaye boyunca artacaktır. Ne zaman daha fazla ilerleme riskine gireceğinize ve ne zaman geri çekileceğinize karar vermek uzun vadede önemlidir. Bununla birlikte, genellikle ekibinizin ciddi bir tehlike altında olacağını söyleyen bir uyarı ile gelen zorlu dövüşlere zorlandığınız zamanlar da var. Ne yazık ki çok az sayıda olan bu anlarda gerçekten bir savunma planlayabilirsiniz ve oyundan zevk alabilmeye başlayabilirsiniz.
Aliens: Dark Descent, her şeye rağmen bir şansı hak eden bir video oyunu
Aliens: Dark Descent içerisinde ekibinizi siperlerin arkasına taşıyabilir ve çeşitli tıkanma noktalarını korumak için mayınlar ve nöbetçi silahlar yerleştirebilirsiniz. Her şey yolunda giderse, yaklaşan herhangi bir Ksenomorf dalgası hızla bertaraf edilebilir. Ancak çoğu durumda savunmanızı yarıp geçecek ve ekip üyelerinizi yok edeceklerdir. Ölüm burada sinir bozucu bir kısım değil; aslında, bahsettiğimiz Aliens filmindeki gözü kara Colonial Marines olduğu için bu beklenen bir şey. Ancak otomatik kaydetme sistemi sizi planladığınızdan daha geriye atabilir.
Aliens: Dark Descent içerisinde takımınız bir bölüm sonu canavarı savaşından sağ çıksa bile, bir avla veya yaklaşmakta olan başka bir sürüyle yüzleşmeniz gerekebilir. Aliens: Dark Descent, popüler film serisinin gerilimini ve estetiğini uygun bir şekilde tercüme eden ilginç bir taktiksel aksiyon ve strateji karışımı yaratma konusunda iyi bir iş çıkarıyor. Xenomorph’ların etrafında gizlenmek sinir bozucu bir deneyim ve uzaylılara karşı yapılan çatışmalar işe yaradıklarında yoğun olabiliyor. Ancak hikaye ve diyaloglar cansız, düşmanlar olabildiğince korkutucu değil ve gizlilik ile bölüm sonu canavarı savaşları arasındaki akış biraz fazla ani, oyunda tempo birazcık dengesiz.
Bu yapıtın içerisinde çok fazla fikir var, bunların hepsi iyi değil ancak yine de değerli bir macera. Durumu özetlemek gerekirse; oyunun Aliens atmosferini yeniden yaratması ve serinin unsurlarını kullanarak gerilimi ortaya çıkartması övülesi bir durum. Yine de bu oyun, kendisini XCOM: Enemy Unknown gibi yapıtlardan esinlenen diğer oyunlardan ayırmak pek de bir şey yapmıyor, Bir diğer yandan Onslaught mekaniği kesinlikle güzel çalışıyor ama bu sefer de oyun, teknik tarafta sıkıntılar yaşıyor. Oyundaki problemleri görmezden gelebilmek de öyle kolay değil.
Aliens: Dark Descent, taktiksel video oyunları kategorisine ilginç ve benzersiz özellikler ekliyor; özellikle de güvenli oda mekaniği, parlak ve orijinal bir özellik gibi duruyor. Yine de kontroller pek sağlıklı olmadığı için bu özellikten tam olarak zevk alınmıyor; kontroller çok hantal duruyor. Bu da düşmanlarla ölümcül karşılaşmalara yol açabiliyor, özellikle de gizlilik temelli bölümlerde. Eğer özellikle de Aliens markasını seviyorsanız, bunun üzerine bir de bu oyunun sunduğu türden hoşlanıyorsanız, sadece orijinal fikirleri için bile bu oyun, denemeye değer.
