Yıllar önce gösterime giren ve aynı dönemde video oyunlarına da sahip olan Blair Cadısı eserinin yeniden yorumlanacağı haberini aldığımda heyecanlanmıştım. Oldukça farklı bir tarza sahip olan filmi ve beğeni kazanan video oyunları hatırlayan pek kimse kalmamıştı neredeyse. Nihayetinde Blair Witch oyunu duyurulmasının ardından çok uzun bir zaman geçmeden çıkışını gerçekleştirdi. Bizler de korku temasına sahip olan bu yapımı sizler için inceledik. Bakalım, oyuncuları korkutmanın farklı yollarını deneyen bu video oyunu, yapmak istediğini başarabiliyor mu?
Blair Witch, çaresizlik hissiyle oyuncuları korkutma yoluna gidiyor
Oyundaki ana karakterimizin adı Ellis ve eski bir polis olarak, bir kayıp vakasını araştırmak üzere yola çıkıyoruz. Bizden önce olay yerine intikal eden polislerin araçlarının bulunduğu fakat bu polislerin izine rastlamadığımız kısımda da oyunda hareket etmeye başladığımız ilk anlar oluyor. Eğer daha önceden oyunun yapısı hakkında bilgi sahibi değilseniz, henüz giriş kısmındayken bile ben ne yapacağım şimdi burada gibi bir soruyu kendinize sorabilirsiniz.
Böyle bir soruyla başınızın ağrımaması için bu oyunun benzer oyunlara göre biraz farklı olan yapısını anlatmaya çalışayım izninizle. Belirttiğim gibi eski bir polisiz, bir çocuk kaybolduğu için olay yerine geliyoruz ve yanımızda ortağımız olan Bullet ismindeki köpeğimizden başka kimse bulunmuyor. Tabii bir de iletişim için bir cep telefonu ve giriş kısmındaki bir polis aracının bagajından çıkan telsizi yok saymayayım ama alet edevat kısmına birazdan değineceğim.
Giriş bölümünde birkaç nesneyi kurcaladıktan sonra ormana giden yolu takip ederek asıl oyuna geçiş yapıyoruz. Okurlarımıza uyarımdır: Blair Witch, elinize silah alıp, ıssız alanlarda canavarları kovaladığımız bir video oyunu değil. Birinci kişi görüş açısıyla oynanan bir psikolojik gerilim oyunu tanımlamasını yapabilirim bu oyuna. Aksiyon yok mu var, araştırma, bulma, iz sürme, bulmaca çözme gibi pek çok unsur bulunuyor ama elimize silah alarak tuhaf yaratıkların peşinden koşmuyoruz.
Canavar avlamak için yanıp tutuşan kitlenin hayallerini suya düşürdükten sonra rahatça inceleme yazısına devam edebilirim diye düşünüyorum. Belirttiğim gibi Blair Witch oyunu, çaresizlik ve boşluk hissi vererek korkutmaya çalışan, oyuncuyu bilinmezliğin ortasına çeken bir video oyunu. Bir ormana dalıyoruz ve hiçbir şey umduğumuz gibi gitmiyor. Neyse ki yanımızda köpeğimiz Bullet bulunuyor ve oyunun ana mekanikleri de aşağı yukarı Bullet ile birlikte hareket etmemiz üzerine kuruluyor.
Korkuyoruz ama bizim ne yapmamız gerekiyor?
Bazı okurlarımız, tamam kardeşim çaresizlik içerisindeyiz ama biz ne yapıyoruz bu oyunda diye serzenişte bulunabilirler. Bu okurlarımıza tamamen katıldığımı belirtip, oyunda neler yaptığımızı anlatarak devam ediyorum. Oyunun hikayesinin bize gösterdiği üzere bir araştırma yapmak ve kaybolan bir çocuğu bulabilmek adına hareket ettiğimizi üst kısımlarda söylemiştim. Köpeğimizin yeteneklerini kullanarak ıssız ormanda dolaşıyor ve ipucu olabilecek nesneleri arıyoruz.
Kısa süre içerisinde de bu nesneleri bulmaya başlıyor ve bulduklarımızın bazılarını oyunun devamında kullanabiliyoruz. Örneğin, oyunun başında cep telefonumuzla birlikte olay yerine gelmiştik. Orada bulduğumuz telsiz sayesinde bölgenin şerifiyle iletişim kurabiliyoruz. Biraz daha ilerleyen kısımlarda bir kamera elimize geçiyor. Bu kamera sayesinde hem hikayenin gidişatına tanıklık edeceğimiz ve yolda bulduğumuz video kasetlerini izleyebiliyor hem de video kasetlerdeki görüntüleri başa veya ileriye sararak oyundaki bulmacaları çözebiliyoruz.
Bir örnek vermek gerekirse, oyunun çok ilerlemediğim bir kısmında, bulduğum kasetteki görüntüde bir ağacın devrildiği görünüyordu. Ormanda, o bölgeye geldiğimde ağaç yüzünden yoluma devam edemedim. Video kaseti başa sardığımda, yani henüz ağacın devrilmediği kısma getirdiğimde yol açılmıştı. Kameranın yaptığı, oldukça basit bir mekanik fakat bazı noktalarda etkilemeyi başarıyor. Bir de bazı düşmanları kamera sayesinde görebileceğimizi söyleyeyim.
Hemen alt kısımda oyunun harita tasarımından ve düşmanlarından bahsettiğimde oyunun yapısının daha iyi anlaşılacağını düşünüyorum. Bu arada köpeğimiz Bullet ile oyundaki ilerleyişimizi sağladığımızı söylemek istiyorum. Far Cry 5 oyunundakine benzer bir yapı bulunuyor fakat noktasal işaretlerle köpeğimizi hareket ettiremiyoruz. Yalnız, Bullet için bir komut listesi bulunuyor ve buradan; iz sürmesini istemek, sevmek, köpek maması vermek, yanımızda durmasını veya hareket etmemesini sağlamak ve ona kızmak gibi emirler verebiliyoruz.
Blair Witch oyununun haritaları, bizi girdabın içerisine çekiyor sanki
Oyunun yapısını anlatırken bölüm tasarımlarından ve düşmanlardan bahsetmezsem, tam olarak işin özünün anlaşılmayacağını düşünüyorum. Karşımızda, bir ormanın içerisinde ilerlenen, kapılar açılıp doğrusal biçimde oluşturulan bölüm tasarımları olduğu zannedilmesin. Blair Witch oyununun bölüm haritaları, oyuncuya bir açık dünya haritası hissi vermesine karşın devam ettirilebilir fazla büyük olmayan dairesel alanlarda oluşuyor. İstediğimiz yere gidebiliriz zannettiğimiz pek çok bölümde, yoldan ayrılamıyoruz.
Ayrıca, çok uzaklaştım sandığınız yerlerde başlangıç noktasına dönerek şaşırdığım anlara rastladığımı itiraf etmeliyim. Oysa, oyunun hemen başında uzak noktalara giderek harita hakkında bilgi sahibi olmayı denemiş ve kısıtlı bir alanda olduğumu anlamıştım. Tabii oyunda henüz gündüzken bu keşfi yaptığımı da söyleyeyim. Gece olunca işler değişiyor ve derin bir boşluğun ortasındaymışız hissini yaşıyoruz. Bahsettiğim gibi oyunda bize açık dünya hissi veren ve genelde dairesel yolları barındıran haritalar bulunuyor.
Bir eşya bulduğumuzda, konuşma yaptığımızda veya herhangi bir aktivitede gidişat tetikleniyor. Köpeğimiz Bullet sayesinde bir yolu keşfediyoruz ya da daha öncesinde geçemediğimiz çalılık bir alandan o sayede geçerek diğer bir orman alanına ulaşıyoruz. Benzer döngü bu kısımda tekrarlanıyor. Oyunun vermek istediği korku hissin tam da burada ortaya çıktığını söylemeliyim. Elimizde silah sayılabilecek bir şey olmadan ve ne yapmamız gerektiğini bilemeden, girdap benzeri dairesel bir alanın içerisinde dolaşıp durmamız gerekiyor. Üstelik bir haritamız bulunmuyor.
Keşfettiğimiz bir araç, bir not, yapacağımız bir telefon araması ile birlikte haritanın bizim görmediğimiz kısımlarına ulaşmak için yol açılırken, büyük ölçüde köpeğimizi takip ederek sonraki bölgeye ne zaman geçtiğimizi anlayamıyoruz. Haritada boş boş gezmek, uzun süre bir ipucu bulamamak oyuncuların sinirlerinin gerilmesine yol açıyor. Bir de bu boş gezintide bize eşlik eden düşmanlarımız var ki onlardan bahsetmezsem alınacaklarını düşünüyorum.
Düşman çeşidi az ama bıraktığı etkiyi göz ardı edemeyiz
İnceleme yazısının başında söylediğim gibi Blair Witch oyununu elimize silah alıp yaratık kovaladığımız bir video oyunu değil. Öte yandan, öyle piknik yapar gibi dilediğimiz her yerde elimizi kolumuzu sallayarak dolaşamıyoruz. Bizi takip eden ve düşmanlar var ve bunlarla iki yöntemle savaşabiliyoruz. Bazı düşmanlara el feneriyle ışık tutarak kaçırabilirken bazılarından yalnızca kaçarak kurtulabiliriz. Haliyle bir korku oyununa etki edecek bir durumun olması gerekiyor.
Bu arada düşmanlar dışında oyundaki köpeğimizden uzaklaşmak ve karakterin bilinç altında gördüğü hayallerin de oyunun verdiği korku hissiyatına katkısının bulunduğunu söylemek isterim. Düşmanlara gelirsek, belirttiğim gibi bir çeşit yaratık sağ olsunlar ışıktan etkileniyorlar. Köpeğimizin bağırdığı zamanlarda o yöne doğru baktığımızda düşmanları görebiliyoruz. El fenerinin ışığını o yöne tuttuğumuzda bir flaş patlaması şeklinde düşmanlar yok oluyorlar.
Bahsettiğim ışıktan etkilenen yaratıklar, birkaç flaş patlamasından sonra yok oluyor ve yolumuza devam ediyoruz. Bir de oyunun son bölümlerinde karşımıza çıkan ve onlara bakamamamız gereken bir yaratık türü var ama o kısımlara geldiğinizde tam manasıyla kontrolün sağlandığını söyleyemem. Yani ne kadar dikkatli olursanız olun, yaratıklara yakalanmamanız biraz rastlantısal olarak gelişiyor. Son bölümlerin ayrıca kafa karıştıran bir yapıyla hazırlandığını sözlerime ekleyebilirim.
Bu arada el feneri ve ışıktan kaçan yaratık mekaniklerinin bana Alan Wake oyununu hatırlattı. Yalnız öylesine çeşitli bir aksiyon ortamının bu yapımda bulunmadığını belirtmek gerekiyor. Kendine has bir tarz oluşturulmaya çalışılırken biraz da Resident Evil 7 oyununun izinden gidildiğini gördüm. Oyunun grafiklerinin de Resident Evil 7 oyununa benzer bir tarzda hazırlandığını söyleyip, biraz da grafiklerden ve seslerin bahsedeyim.
Blair Witch, grafikleriyle etkilerken eğlence gerçeğini unutuyor
Görsel açıdan baktığımda Blair Witch oyununun üst düzey kalitedeki bir yapımı aratmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Sunmak istediğini gayet iyi aktaran, gece ve gündüz görünümleriyle, psikolojik sarsıntı anlarındaki değişimlerle bir korku oyunundan beklenen görüntüleri aldığımı belirteyim. Zamansal filtrelerle bu etki daha üst düzeye çıkarken oyunun seslerinden memnun kaldığımı yeri gelmişken sizlere aktarayım.
Performans konusunda da sıkıntılı bir durumla karşılaşmadığımı söyleyeceğim ama böyle ifade edince Blair Witch oyununun genel anlamda kusursuz bir yapım olduğu anlaşılmasın. Bir kere kontroller konusunda genel bir hantallık bulunuyor. Oyunun temel mekaniklerinden ötürü zıplama yeteneğinin bulunmaması, karakter hareketlerini çok daha sıkıcı hale getiriyor. Her şeyden önemlisi bu yapımı oynarken eğlendiğinizi hissetmiyorsunuz.
Tamam, bir korku oyunu cicili bicili yapısıyla karşımıza çıkmaz ve oyuncuları eğlendirmek gibi bir amacı gütmez ama video oyunlarının bazı değerleri sunması gerekiyor. Blair Witch bu değerleri sunmaya çalışmasına rağmen tam anlamıyla başarı sağlayamıyor. Oyunun genelindeki yön bulma işini köpeğimiz Bullet gerçekleştiriyor. Bir nesne buluyor, köpeğimize koklatıyoruz ve onun arkasından giderek bir sonraki bölüme ulaşabiliyoruz. Ya da arama yapmak dışında telefon ve telsiz konuşmalarıyla bölüm geçişi sağlanabiliyor.
Oyundaki bulmacaların da tekdüze bir yapıda, zorlayıcılıktan uzak olduğunu belirtmek isterim. Oyunun son bölümlerindeki tercih kısımlarındaysa öylesine oldubitti durumlarıyla karşılaşıyoruz ki neyi tercih ettiğimiz anlaşılmıyor. Nihayetinde, klişe bir hikaye sonuyla oyun biterken, geçirilen zaman hem kısa sürüyor hem de oyuncuya eğlenme hissiyatını veremiyor. Hal böyle olurken iyi yapılan şeylerin bir değeri kalmamış oluyor.
Tam manasıyla yapmak istediklerini aktaramayan bir video oyunu
Korku oyunları severler için farklı bir yöntemle sunulan bir video oyunu Blair Witch. Klasik korkutma unsurlarından ziyade kendine has yöntemlerle bu duyguyu tattırmak istemesini takdir etti. Oyuncuya sunulan çaresizlik hissi, boş boş gezerken psikoloji etkileyici hamleler fena olmamış. Grafikler ve seslendirmelerle de gayet başarılı bir yapım görüntüsü var ama oynanabilirlik için aynı yorumu ne yazık ki yapamayacağım.
Klişe senaryosu, uzun bir boşluktan sonra aranılan nesnenin veya yolun bulunması gibi durumların bir yerden sonra oldukça can sıkıcı bir etki bıraktığını söylemeliyim. Farklı bir korku oyunu deneyimi yaşamak isteyen okurlarımız oyunu indirim dönemlerinde deneyimleyebilirler. Genel oyuncu kitlesinin ise yazdan çıkıp video oyunlarıyla dans ettiğimiz bu dönemde vaktini başka oyunlarla değerlendireceğini düşünüyorum.
