Capes, göründüğünden daha heyecan verici olan bir yapıt. Kendisi, oynanış açısından XCOM serisine benzeyen sıra tabanlı bir strateji oyunu ama o seride olduğu gibi gezegeni uzaylı tehdidine karşı savunmak yerine süper kahramanlardan oluşan bir ekibe liderlik ediyorsunuz. Dünya dışı varlıklara silahla ateş etmek yerine, onlara telekinetik olarak kaya parçaları fırlatıyor, onlara ışınlanıyor ve bıçaklıyor ya da bazen sadece yumrukluyorsunuz. Tüm bunları süper kahramanca bir şekilde yapıyorsunuz. Kart sistemini çıkartırsanız, Marvel’s Midnight Suns da benzer bir yapıt olabilir.
Capes oyununun öncelikle sunum elementlerinden bahsetmek istiyorum. Bu oyun, genel anlamda fena değil ama kategorilere tek tek bakacak olursak, öncelikle grafiksel açıdan kimsenin aklını başından almayacak, hatta kahramanların nihai saldırıları bile bu açıdan pek etkileyici değil ama işimizi görecek kadar iyi ve beğendiğim birkaç estetik seçimle birleşiyor. Diyalogların tamamen sesli olmasının yanı sıra çizgi roman tarzı diyalog kutularıyla sunulması ve bir seviyenin geçtiği alanı belirlerken ara sahnelerde bazı basit ama etkili yönlendirmeler gibi şeyler de mevcut.
Seslendirmeler ve ses efektleri konusuna geri dönecek olursak, kendileri oldukça iyi. Seslendirme aslında baştan sona iyi ama bazı noktalarda çok sessiz kalındığı ile ilgili birkaç anormallik var. Bu sıkıntı en çok da Weathervane karakterine mevcut. Genel anlamda tüm karakterlere verilen diyaloglar da yeterince çizgi roman benzeri bir havaya sahip. Sokak serserilerinden, bıyık buran süper kötülere kadar her yerde doğru miktarda belli bir şamata var. Üç boyutlu olarak tasarlanan oyun içi grafikler yerine aslında çizgi film tarzı ara sahnelerin dışında bu stili satmak için yeterli.
Capes içerisinde üsse geri döndüğünüzde fazla zaman geçirmeyeceksiniz, bunun yerine karakterler bir konuşma için çoğunlukla statik bir arka plan üzerinde belirecek, her biri Street Fighter serisindeki karakterler gibi abartılı duruşlara sahip oldukları için hareketsiz duramayacak gibi görünüyor. Yalnız, siz hızlıca yeni bir göreve geçince bunu zaten unutacaksınız. Üs kısmında pek de zaman harcamıyorsunuz. Bu görevler sizi, süper güçler geliştirmenin cezalandırılan bir suç olduğu distopik bir şehir olan King City’nin her yerine götürecek diyebilirim herhalde.
King City, büyük bir şirketin süper kahramanları kaçırmaktan ve tanıkları zorla susturmaktan çok mutlu olduğu karanlık ve tehlikeli bir yer. İşte bu noktada ayak takımı süper kahramanlardan oluşan ekibiniz devreye giriyor. Şehri, The Company isimli bu şirketten kurtarmak için Doctrine olarak bilinen gizemli bir adam tarafından bir araya getirilen kahraman ekibiniz, güçlerini yeni kazanmış genç insanlardan oluşuyor. Çakma bir Marvel filmi izliyormuş gibi hissedebilirsiniz zaman zaman.
Capes içerisindeki karakterlerimiz arasında, kesinlikle bunlarla sınırlı olmamakla birlikte, hasarı azaltmak veya düşmanları dolaştırmak ve engellemek için kristal parçalarını zırh olarak çağırabilen Facet, etrafta ışınlanabilen ve arkadan bıçaklamalarda ekstra hasar verebilen Rebound ve yakındaki düşmanlar arasında zincir oluşturan yıldırımlar fırlatabilen Weathervane yer alıyor. Savaşta, bu karakterlerin gerçek anlamda ve akıllıca bir planlamayla ekip oluşturabileceği birçok yol var.
Başka bir karakterin menzilindeyseniz belirli yetenekler geliştirilebilir; Weathervane, Facet’in yakın dövüş saldırılarından birine bir rüzgar ekleyerek geri tepme etkisi ekleyebilir. Alternatif olarak, bir karakter toparlanma menzilindeyse, bir eylem harcayarak Facet’in onları bir yere ışınlamasını sağlayabilir. Facet’in kristal büyümesi elektrik iletebilir, bu nedenle biraz stratejik yerleştirme ile Weathervane’in zincir yıldırımıyla daha fazla düşmana zarar verebilmesi için ayarlayabilirsiniz.
Mercurial adlı bir başka kahraman ise hızı temel alır ve uzun bir mesafeye fırlayan bir yeteneği vardır. Bu yetenek, Facet tarafından yükseltildiğinde tüm rota boyunca kristal bırakır, bu da bir seviyedeki her düşmana zincirleme yıldırım hasarı verir. Tahmin edebileceğiniz gibi bu takım yetenekleri çok güçlü ki bu kesinlikle iyi bir şey. Oyun, düşmanları üzerinize salmak konusunda oyalanmıyor; sürekli olarak daha fazla sayıda düşman grubu getiriyor ve bu bunaltıcı olabiliyor.
Dikkatli takım kurma ve titiz konumlanmanın yoğun kullanımı ile düşündüğünüz kadar kötü olmadığını göreceksiniz Capes oyununun. Özellikle de düşmanları çevreleyen duvarlara çarparak anında ölebileceklerini fark ettiğinizde işler değişecek. Yine de oyunda birkaç sorun var. Mesela, bazı yetenekler o kadar kullanışlı ki temelde olmazsa olmazlar. Facet, kristal zırhının hasar azaltma özelliği sayesinde çok fazla hasar alabilen tek karakterim ve karşıma çıkan düşman sayısını göz önünde bulundurduğumda, her zaman dört kişilik grubumda yer alıyor.
Rebound, ışınlanabilir ve bu nedenle saldırıları hedeflerken araziden etkilenmez ve ana saldırısı korucu ışınlanmasıdır, bu nedenle tepki hasarı almıyor. Weathervane ve Mercurial her zaman takımımın işini bitiriyor; daha önce bahsettiğim büyük büyüme-çamur-zincir şimşek kombosu orantısız bir şekilde faydalı oluyor. Bununla birlikte Mercurial’ın düşman grupları geldiğinde onları birleştirmesini ve sonra kaçmasını sağlayabilirsiniz, böylece Weathervane hepsine aynı anda hasar verebilir. Tüm bunlar oyunun strateji elementlerini bir tık yüzeysel yapabiliyor.
Her kahramanın karaktere bağlı olarak farklı şekilde şarj edilen bir nihai yeteneği de var. Mesela, Weathervane’inki insanlara zincir şimşekle vurarak şarj edilir. Eğer doğru ayarlarsanız, yıldırımdan gelen bir hasar ve ikinci eylemine ek olarak her turda makul bir yarıçap içindeki her düşmana zarar veren nihai yeteneğini kullanmasını sağlayabilirsiniz; bu yetenekler ücretsiz eylemlerdir. Özellikle seviyelerde rehineleri savunmak gibi hedefler olduğundan ve Facet’in büyümeleri aynı zamanda duvar gibi davranarak düşman hareketini engellediğinden inanılmaz derecede kullanışlıdır.
Bunların hepsi çok güzel ama ana takımım çok etkili olduğu için kullanmadığım diğer kahramanlar şimdiye kadar biraz yalnız kaldı. Onların da kullanım alanları var ama sahadaki her düşmana hasar vermek ve her turda bir nihai yetenek kadar etkili değiller. Kahramanlarınızın hepsi, sadece seviyeleri tamamlayarak değil, aynı zamanda bu seviyelerdeki bonus hedeflerden de kazanılan beceri puanlarını kullanarak seviye atlıyor. Önceki seviyeleri simüle ederek yeniden deneyebilir ve şimdi muhtemelen çok daha güçlü olan kahramanlarınızla birlikte ekstra puan kazanabilirsiniz.
Yukarıda bahsettiğim simüle etme işlemini yaparken tecrübe puanı bile kazanırsınız. Yetenek puanları, tüm kahramanlar arasında paylaştırılıyor, bu da puanları daha az kullanılan kahramanlara harcayarak onları biraz güçlendirebilmeniz açısından faydalı ama çoğunlukla ana dört kahramanımı tercih etmeme ve diğerlerini çok güçsüz bırakmama neden oldu; onları seviyelendirmek için oyun bölümlerini sürekli tekrarlamak istemedim.
Çatışmayla ilgili bir sorun daha var ki kendisi net bir hayal kırıklığı. Şok edici sayıdaki düşmanların yanı sıra, bazılarının neredeyse adaletsiz görünen ve seçeneklerinizi gerçekten sınırlayan yetenekleri var. Bazı düşmanlar, her turda ana yönlerden herhangi birinde çok uzun bir menzil içinde olan herkese bir topundan ateş edebilecekleri serbest bir eyleme sahip. Bu nedenle kahramanınızı menzilde bırakırsanız, düşmanın sırasına ek olarak bir vuruş alırlar.
Bu iyi görünebilir ama bu seviyelerin bazılarında o düşmanlardan on iki tane var ve her birinin menzilini yalnızca vurguladığınızda görebiliyorsunuz, bu da karakterleri konumlandırırken en iyi ihtimalle zaman alıcı. En önemlisi, bir strateji oyununda cesaret kırıcı olan ucuz hissettiriyor. Diğer düşmanların, hasardan kaçınmak için tetiklenmeden önce silahsızlandırılması gereken kendi serbest saldırıları var ki bu da sizi, sıra onlara geldiğinde ve hala bir saldırıları olduğunda tatmin edici hissetmeyecek bir saldırıyı durdurmak için onlara daha az zarar vermeye zorluyor.
Hatta düşmanın görüş mesafesini görebildiğiniz ve onlar fark etmeden düşmanları saf dışı bırakarak etraflarında manevra yapabildiğiniz gizlilik bölümleri bile var. Aslında bu fikri sevdim ama yine de bir sonraki dönüş için yollarını görmek için düşmanları vurgulamanız gerekiyor ve takip etmeniz gereken çok sayıda düşman olma eğilimindedir – sadece tüm düşman yollarını aynı anda görme yeteneği büyük bir fark yaratacaktır. Bu yüzden oyun eksik hissettiriyor.
Capes isimli bu video oyununda birkaç küçük hata ve aksaklık daha var. Onlardan bir tanesi de saldırılar sırasında kameranın çevreyi kırpması ve böylece gerçekten görememeniz. Kullanıcı arayüzünün bazen bir düşmanın nesnelere çarparak hasar alıp almayacağı gibi unsurları kaçırması veya özellikle seviye atlama menüsünde bazı karmaşık kullanıcı arayüzü gibi sıkıntılar mevcut.
Bu video oyunundaki bu küçük sorunlar listesine rağmen, Capes yapıtını gerçekten sevdim. Marvel’s Midnight Suns oyunu ile başarılı olmuş formülü alıyor ve içine uygun seviyeler ve konumlandırma eklerken, kartların getirdiği rastgele elementleri ortadan kaldırıyor. Bu sayede oyunda şanstan ziyade strateji çok daha fazla öne çıkabiliyor. Çoğunlukla iyi işlenmiş harika bir fikir gibi duruyor.
Capes, Marvel’s Midnight Suns oyununun kart tabanlı bir saldırı sistemine sahip olacağını duyduğumdan beri şahsen istediğim, nispeten benzersiz bir fikir için cesur bir çaba bana soracak olursanız. Evet, oyun ne yazık ki mükemmel değil. Bence oyun biraz daha cilalanabilirdi ve üzerinde birkaç ay daha emek harcanabilirdi. Böylece daha pürüzsüz bir deneyim görürdük.
Capes, zaman zaman biraz sinir bozucu olsa da derin, zorlayıcı ve çizgi romanların o sevilen tarzı ilginizi çekiyorsa, hikayesi yeterince keyifli. Bu yapıtın, geliştirici ekibin ilk oyunu olduğu düşünüldüğünde, beni kesinlikle gelecekteki projelerine göz kulak olmaya ikna etti. Bu oyun da türü seviyorsanız şimdi veya indirim döneminde satın almak için ideal bir yapıt bence.
