Concord gibi iptal edilen nişancı oyunları, PlayStation 5 Pro gibi yüksek fiyatlı konsollar ve NBA 2K25 içerisindeki yırtıcı mikro ödemelerle dolu oyunları bulunduran bir dünyada, Caravan SandWitch hepimizin ihtiyacı olan bir temiz hava. Oyunun kapsamı basit ama keşif duygusu, huzurlu ortamı ve şiddet içermeyen oynanışı beni sonuna kadar kendine bağladı.
Caravan SandWitch bir van yaşamı oyunu gibi görünse de aslında öyle değil. Cigalo gezegeninde geçen oyunda, bir süredir kayıp olan kız kardeşinden bir yardım mesajı aldıktan sonra Estello Köyü’ndeki evine dönen Sauge olarak oynuyorsunuz. Sauge, gezegene ve orada yaşayan insanlara yabancı değil ama uzay istasyonunda çalışmak için köyden ayrıldığından beri çok şey değişmiş.
Sonuç olarak, Caravan SandWitch içerisinde geçirdiği zamanın büyük bir kısmı araziyi keşfetmek, Sauge’nin birlikte büyüdüğü insanları tanımak ve tabii ki onlar için görevler yapmak arasında geçiyor. Görevler, gezegeni evleri olarak gören kurbağa insanlar da dahil olmak üzere bir dizi karakter tarafından veriliyor. Ayrıca tamamen insan benzeri zekaya sahip bazı robotlar da var.
Caravan SandWitch oyununun ilk birkaç saatinde, oyunun bilim kurgu ortamı kendini oldukça açık bir şekilde belli ediyor ama aynı zamanda, Cigalo gezegeni bir tür çorak arazi. Nüfusun çoğu, hiç bitmeyen bir dizi kasırga ve devam eden çevresel gerilemeler nedeniyle uzaya veya daha güvenli bölgelere taşınmış. Bu büyük fırtına oyun boyunca görülüyor ve uzakta oldukça nefes kesici bir dönüm noktası oluşturuyor. Nasıl ortaya çıktığı ise bir gizem ve oyun sırasında o gizem çözülüyor.
Oyunun isminden Caravan kısmını anladık. SandWitch kısmı da hikaye boyunca genişleyen bir gizem. Oyun yaklaşık 10 saat uzunluğunda olsa da aslında lore açısından keşfedilecek çok şey var. Oyun, yol boyunca tanışılacak bazı harika karakterlerle, harika bir hikayeyi başarıyla kuruyor. Her biri ete kemiğe bürünmüş ve bu topluluğun bir parçası gibi hissettiriyor.
Caravan SandWitch içerisinde tamamladığım görevlerin çoğu tanıştığım insanlara, kurbağalara ve robotlara yardım etmek etrafında dönüyordu. Bu görevler hikayeye bağlı ve genel olay örgüsünü bir şekilde genişletiyor. Suyun nereye gittiğini bulmak ya da yukarıdaki toprakları keşfetmek için mağaralarını terk eden kayıp yaratıkların izini sürmek gibi.
Ben tüm bunları yaparken, oyunun ana konusu haritaya dağılmış sinyal bozucuları kapatmak etrafında dönüyordu. Bu sinyal bozucular farklı alanlara gizlenmiş ve ulaşmak için genellikle biraz bulmaca çözmek ve parkur yapmak gerekiyor. Bu sinyal bozucular aslında fırtına hakkında daha da fazla şey ortaya çıkarıyor. Sauge, Caravan SandWitch oyununun çok önemli bir parçası olan karavanına da sahip ve karavan, oyun boyunca kilidi açılan farklı araçlarla donatılmış.
Tarayıcı, alanları tarayabilir ve eşyaları, kapıları, merdivenleri ve anahtarları tespit edebilir. Daha sonra, kilitli kapıları hackleyebilen bir hackleme aracı elde edeceksiniz. Ayrıca belirli eşyalara fırlatarak onları yerden çıkarabildiğim ve hatta konteyner kapılarını açabildiğim bir kıskaç da var. Sauge, yürüyerek de keşif yapabilir ki bu genellikle bir bölgeye girmenin en iyi yolu.
Oyunun içerisinde çoğu zaman minibüsü kullanarak bir kapı açmam ve ardından yürüyerek binaya girmem gerekti. Daha yüksek alanlara tırmanmak da inanılmaz eğlenceli ve Sauge olarak tüm küçük kuytuları ve çatlakları keşfetmek gerçekten deneyime katkıda bulundu. Caravan SandWitch oyununun dünyanın arkasındaki en ayrıntılı ve derinlemesine mekaniğe sahip olduğunu söylemeyeceğim ama bu net olarak bir sorun değil bence.
Etrafta dolaşmak, gömülü hazineyi çıkarmak, terminalleri hacklemek ve tüm ilgi çekici noktalarda gezinmek gerçekten bu deneyimi bu kadar keyifli kılan şeydi. Dünyanın kendisi, her yere dağılmış yer işaretleri ile özenle hazırlanmış. Bu işaretler her zaman beni çağırdı. Öyle ki Caravan SandWitch içerisinde geçirdiğim zamanın çoğunu dünya ile dikkatimi dağıtarak geçirdim.
Bu alanların çoğunda toplanacak bir bileşen veya alınacak bir sandviç vardı ama bu keşfi tatmin etmek için kısmen yeterliydi. Oyun sizi oldukça fazla geriye gitmeye zorluyor. Elde ettiğiniz araçların kilidi oyunda ilerledikçe açılıyor, bu yüzden kendimi daha önce erişilemeyen nesnelerle etkileşime geçmek için sık sık aynı alanlara geri dönmek zorunda buldum. Bu benim sevdiğim bir sistem değil.
Bu durum can sıkıcı olsa da Caravan SandWitch oyununun dünyasının monoton geri dönüşleri ortadan kaldırmak için mükemmel boyutta olduğunu hissettim. Oyunun görev tasarımı ve eşya toplama sistemi de bunaltıcı değil. Yakalanacak birkaç çiçek, alınacak atıştırmalıklar ve avlanacak peluşlarla, yoğunlaştırılmış harita sayesinde birini kaçırma stresi yok.
Biraz önce bahsettiğim şeyleri çok az oyun doğru yapar. Çok az oyun sizi saatlerce oyunda tutan bir dünya sunabilir. Uzakta bir yapı görmenin ve ilk etapta ne yaptığınızı unuturken ona doğru görev yapmanın gerçek heyecanı, bunu harika bir deneyim haline getirdi. Caravan SandWitch ayrıca çok güzel görünüyor. Cel-shaded motor dünyaya hayat veriyor.
Arazide dolaşmak da bir hikaye anlatıyor. Yıkılmış her bina ve terk edilmiş her robot gemi oyunun kıyamet sonrası ortamına katkıda bulunuyor. Sauge’nin de etrafındaki dünya hakkında söyleyecek çok şeyi var. Sık sık o yerle ilgili bir anısını anlattığı veya orada geçirdiği zamanla ilgili duygusal bir anı eklediği bir metin istemi oluyor. Bu, oyunu daha canlı kılıyor.
Sonuç olarak, Caravan SandWitch benim için aslında hoş bir sürpriz oldu. Oyun beni bu dünyanın içine attı ve sıcaklığını hemen hissettim. Burada şiddet, ölüm ya da gerçek bir aksiyon yok. Sadece siz, topluluk, minibüsünüz ve harita var. Unutulmaz bir yolculuk ve ihtiyacım olduğunu düşünmediğim bir şeyle birleşiyor. Oyunda geçirdiğim anların her birini sevdim.
Caravan SandWitch oyununun büyüleyici dünyası, ilgi çekici görevleri ve güzel cel-shaded görselleri onu keyifli ve unutulmaz bir deneyim haline getiriyor. Şu anda ihtiyacınız olan oyun bu olabilir. Bu yüzden de sizlere gözü kapalı bir şekilde önerebilirim bu yapıtı. Sadece, oyunun çapının biraz küçük olduğunu hatırlamanız gerekiyor efendim.
