El Paso, Elsewhere incelemesi

Max Payne, tam da geliştiricilerin 3D tipi aksiyondaki becerilerini geliştirdikleri sırada, tam da doğru zamanda ortaya çıkan gerçekten sıra dışı bir üçüncü şahıs nişancı oyunuydu. Max Payne serisinden önce birçok üçüncü şahıs nişancı oyunu olmasına rağmen, kontrolleri eşi benzeri görülmemiş bir düzeyde mükemmelleştiren ve oyuncular için yeni bir standart belirleyen ilk oyun olarak öne çıktı. Şimdi ise karşımızda o seriye mesaj gönderen El Paso, Elsewhere var.

Max Payne, isabetli silah atışlarını mükemmelleştirmenin ve “kurşun zamanı” kavramına öncülük etmenin yanı sıra, oyunculara keskin ve cesur diyaloglarla tamamlanan sürükleyici bir neo-noir dedektif anlatımı da hediye etti. Bugün bile Max Payne, yalnızca bir avuç oyunun tatmin edebileceği çok özel bir istek duyuyor. Bağımsız oyunlar hem hevesli geliştiriciler, hem de klasik oyunların nostaljik heyecanını arayan oyuncular için birincil yol haline geldiğinden, birisinin Max Payne serisini taklit etmeye kalkışması an meselesiydi.

Sınırlı kaynaklarla donatılmış Strange Scaffold, Remedy Entertainment ekibinin ikonik başyapıtının benzersiz yorumunu sunma cesaretini gösterdi. El Paso, Elsewhere içerisinde tehlikeli bir asansörle cehenneme gitmenin sancıları içindeki bir adam olan James Savage, birdenbire kendisini kendi varoluşsal kaosunun girdabında bulur. Görevi, ‘Vampirlerin Efendisi’ olarak bilinen eski kız arkadaşının kutsal olmayan planlarını bozmaktır. Neden mi? Kıyameti tetikleyebilecek dehşet verici bir ritüel düzenlemek için. Yalnız, kahramanımız için cehennem uçurumuna doğrudan iniş yok.

Asansör, gerçekliğin geleneksel olmaktan çok uzak olduğu bir düzlem olan boşluğa balıklama dalar. En kötü kabuslarınızın ve en çılgın rüyalarınızın çarpıştığı ve bilinen evrenin sınırlarının rüzgardaki küller gibi parçalandığı yerdir orası. James Savage yalnızca içindeki şeytanlarla savaşmakla kalmıyor; insan ruhunun en karanlık yerlerinden gelen kabus gibi düşmanlarla boğuşuyor. Bu iniş, rahat bir iniş değil. Bu, bilinmeyenin elli çarpık seviyesinden geçen amansız, nabzı hızlandıran ve çoğu zaman gerçeküstü bir yolculuk. Başlangıçta vahiy ve çözüm vaatleriyle çağrılan anlatı, yavaş yavaş çözülüyor ve yakalanması zor bir duman gibi parmaklarınızın arasından kayıp gidiyor.

El Paso, Elsewhere bundan çok daha iyisi olabilirdi

Ellinci seviyeye ulaştığınızda peşinde olacağınız şey hikaye değil; hayatta kalmak. Bu, çılgınlığa ve kargaşaya doğru bir iniş; zamanın, anlamın ve tutarlılığın sabah sisi gibi dağıldığı hararetli bir kabusa dalma. Bu yürek parçalayıcı cehennem manzarasında tek yoldaşınız zekanız, refleksleriniz ve oyunun heyecanına olan doyumsuz susuzluğunuzdur. Karakterinizin serüveni, her anın şeytanla oynanan bir kumar olduğu ve zafer ile unutulma arasındaki çizginin çok ince olduğu, amansız bir hayatta kalma mücadelesidir.

El Paso, Elsewhere oyununun sizi anlatı girdabına çeken manyetik gücü James Savage’dan başkası değil. Cazibesi o kadar güçlü bir karakter ki Azrail’in bile seçimlerini sorgulamasına neden olabilir. Savage’ın karizması alaycı monologlara işlenmiştir ve bin sigara ağırlığıyla için için yanan bir sese sahiptir. Oyunun tasarımcısı James McCaffrey’e parasının karşılığını verebilecek bir performans sergiliyor kendisi. Oyun, çılgınlığın eşiğinde dans ediyor ve senaryo tuhaf bir hal alıyor. Karakterimiz, eğlenceli rap performanslarıyla çıtayı bir üst seviyeye çıkarıyor.

Bu çılgın lirik maceralar üzerinize bir yük treni gibi çarpıyor, sizi şaşkına çeviriyor, eğlendiriyor ve daha fazlasını arzulamanızı sağlıyor. Ne yazık ki, bu güçlü yönler, oyunun öne çıkan noktalarının sona erdiği yerdir; oyun çok zorlu. El Paso, Elsewhere yapıtının temelleri büyük umut vaat ediyor. Savage, asansörden çıktığında sahne çılgın bir mücadeleye dönüşüyor; oyuncular akla gelebilecek her açıdan saldıran canavarları savuştururken bir yandan da rehineleri kurtarmaya çalışıyorlar. Sahneler, Max Payne oyunundaki rüya sahnelerinden açıkça ilham alan, tuhaf bir düzen ve tasarım karmaşasından oluşuyor. Bu sizi doğal olarak heyecanlandırıyor.

Max Payne, bu rüya sahnelerini kusursuz bir şekilde işledi; bunlar oyunun gerçekliğinden keyifli ayrılmalardı. El Paso, Elsewhere içerisinde gerçekliğe dönüş yok, yalnızca aralıksız rüya aşamaları akışı var. Oyun, Savage’ın rehine kurtarma görevleri veya anahtar arayışı için net bir bağlam veya mantık sağlayamıyor ve oyuncuların gerçeküstü bir anlatıda başıboş ve kopuk hissetmesine neden oluyor. Bu model, zorlu 50 kat boyunca devam ederek monoton ve belirsiz bir deneyime dönüşüyor. Düşman çeşitliliğinin olmaması ve seviyelerin tekrarlayan doğası, bu aynılık hissini daha da artırıyor ve daha çok bir fazlalık egzersizi gibi hissettiren bir oyun döngüsüyle sonuçlanıyor.

Retro görünüm bu mudur?

Oyundaki atış ve ağır çekim mekanikleri inkar edilemez derecede etkili ve kritik bir sorun; oyunun yüksek dengesizliği olmasaydı inanılmaz derecede tatmin edici olurdu. Ahşap mobilyaların her parçası gerçek zamanlı olarak etkileyici bir şekilde parçalanıp yok edilebilirken, çarpışma tespitinde ciddi sorunlar var. Savage, sıklıkla kendisini rastgele nesnelerle karışmış halde buluyor, hatta bazıları gizemli bir şekilde havada asılı bile duruyor. Dahası, atış mekaniğinin arızalandığı ve aralıksız devam eden, kafa karıştırıcı bir vuruş efektini tetiklediği durumlar da var.

Oyun, oyuncuları epileptik bir krize maruz bırakmanın eşiğindeymiş gibi hissettiriyor; bu duygu, sahnelerin büyük bölümlerinin titreşerek ortaya çıkıp yok olmasıyla daha da kötüleşiyor. Sorunlar aydınlatmaya da uzanıyor. Kırık nesneler bile eski hallerinin gölgesini oluşturarak oyunun genel kargaşa hissini artırıyor. El Paso, Elsewhere, gelişigüzel inşası nedeniyle sık sık çökmenin eşiğindeymiş gibi hissettiriyor. Oyundaki retrodan ilham alan grafikler, gerçek retro oyunların özünü yakalamakta eğer bana soracak olursanız başarısız oluyor.

İşlem sonrası efektlerin aşırı kullanımı, çekiciliğin çoğunu gizleyerek, 1990’lardaki bir tetikçinin var olan veya olmayan tuhaf, sisli bir hatırasına neden oluyor. Karakterlerin ve canavarların tasarımı incelik ve tarzdan yoksun. Retro görünmüyor, sadece çirkin duruyor oyun. El Paso, Elsewhere, inkar edilemez derecede zorlu bir oyun ama ancak biraz daha geliştirme süresiyle mükemmellik potansiyeline sahip. Mevcut haliyle, geliştiricinin vizyonunun bir taslak hali gibi görünüyor.

El Paso, Elsewhere, kesinlikle çok güzel bir şey denemeye çalışıyor ama bunda güzel bir sonuca ulaşamıyor. Yine de eğer klasik Max Payne oyununu özlediyseniz, indirim döneminde bu yapıta şans verebilirsiniz. Bence, tam fiyatıyla bu oyun pek de zamanınızı hak edebilecek bir kaliteye sahip değil. Sadece nostalji ile iş görebilir ki o da bende çalışmıyor.