Bazen bir oyun unutulmaz bir ilk izlenim bırakır. Capcom ekibinin Exoprimal isimli yeni oyununun ilk gösterimine yol açan dinozor hava durumu programına tanık olduğumda, aslında oldukça ilgimi çekmeyi başarmıştı bu yapıt. Ben genelde oyunları tek başıma oynamaktan hoşlanıyor olsam bile dünyanın geri kalanı için arkadaşlarınızla güçlerinizi birleştirerek dinozor sürüleriyle mücadele etmek harika bir fikir gibi görünüyordu. Ne yazık ki, Capcom şirketinin bu yeni ve canlı hizmet oyunu, birkaç sürprizi olsa bile, bu destansı tanıtımın yarattığı beklentileri tam olarak karşılayamadı. Tanıtım gününden ziyade oyun, daha sonra yayımlanan görüntüleri ile daha çok hatırlanmalı.
Exoprimal, sert veya ciddi bir hikaye elementine ihtiyaç duymaması gereken oyunlardan biri. Sadece oyuncuları bir grup dinozorun içine atıp, onlara ateş etmelerini söylemesi gereken bir oyun. Ancak, Capcom yine de bir hikaye anlatmayı deniyor ve sonuç hakkında yazılacak pek de bir şey yok. Oyuncular, bu yapıtın içerisinde, çok az karakter yaratma seçeneğiyle sessiz bir kahraman yaratıyor ve bu kahraman, yapay zeka ile ilgili bir hikayenin başrol oyuncusu oluyor. Ana fikir, Leviathan adındaki kötü niyetli bir yapay zekanın oyuncuları bir dizi savaş oyununda eski zamanlardan taşıdığı vahşi dinozorlarla karşı karşıya getirmesidir. Hikaye, ne yazık ki bundan ibaret.
Capcom şirketinin üzerinde fazla düşünmesi gereken bir hikaye değil zaten… Hikaye sırasında karşınıza çıkacak olan yardımcı oyuncu kadrosu, oyunun hikayesini tamamen öldürmeyi başarıyor ve her oyunu tamamlamak, hikayenin daha fazla parçasının kilidini açıyor ve hikaye ne kadar uzun sürerse, hikayeyi ya da ana karakterler olması gereken bu klişeler ile pek önemsemedim. Hikayeyi çok da önemsemeyip, görmezden gelmeyi deneyebilirsiniz ama her şey bu o kadar basit değil; hikaye, Exoprimal yapıtının oynanış döngüsünü ilerletmenin ve sıradan hayatta kalma modunun ötesinde bir şeyin kilidini açmanın anahtarını elinde tutuyor.
Exoprimal, diğer canlı hizmet oyunlarına benzer şekilde takım tabanlı bir nişancı oyunudur. Capcom, çeşitli oyun tarzlarına uyacak çeşitli exosuitler sunarak iyi bir iş çıkarıyor. Standart atış yapmak isteyenler Deadeye gibi çok yönlü bir sınıfı tercih edebilir, takım arkadaşlarını koruyabilecek ağır tanklar isteyenler Krieger sınıfını kullanabilir, akın eden dinozorlara dayanacak birini arayanlar Roadblock ile ilerleyebilir ve şifa arayanlar ise Witchdoctor tarafına yönelebilir. Oyuncular seçimleriyle sınırlı değiller ve istedikleri zaman değişiklik yapabilirler, ancak çoğu zaman diğer oyuncuların favorilerine sadık kaldıklarını gördüm.
Exoprimal, ilgi çekici şeylerin kilidini açmak için biraz fazla bekliyor
Exoprimal oyununun başlangıcında, bu oyunu oynamanın tek yolu yukarıda da bahsetmiş olduğum hayatta kalma modu olan Dino Survival. Bu mod, beş kişilik takımları çeşitli PvE temelli hedeflerini tamamlama yarışında karşı karşıya getiriyor. Bunlar genellikle mümkün olduğunca çok dinozor öldürmeyi içeriyor, ancak oyun bazen alan savunma hedefleriyle işleri güzelce karıştırıyor. Bu, oyuncuların her oturum başlamadan önce PvE, PvP veya rastgele olmayı seçebilecekleri son bir hesaplaşmanın yolunu açıyor. Yani, oyunun içerisinde aslında PvPvE şeklinde bir deneyim yaşayabilmek mümkün. Yine de her şey bu kadar basit değil aslında.
Yine de bu seçim biraz aldatıcı olabilir. Seçilen final turundan bağımsız olarak Leviathan, takımlardaki bir oyuncuya oynanabilir bir dinozorla düşman takımın oturumunu istila etme şansı veren bir Dominator verebilir ve bu da oyuna yine de bir PvP unsuru ekliyor. Dominator genellikle oyunun momentumunu değiştirebilir, bu da geride olan bir takıma verilirse, oyunları dengede tutmak için iyi bir yol olacaktır. Ne yazık ki, her iki takıma da neredeyse her zaman Dominator veriliyor ve çoğu zaman önde olan takım, oyunun sonunda sadece liderliğini daha da pekiştirmek için aldıkları bu güçlü dinozoru kullanıyor. Bu da momentumu pek değiştirmiyor.
Exoprimal içerisindeki bu durum en iyi ihtimalle moral bozucu oluyor, en kötü ihtimalle de zaten geride olan takım için sinir bozucu… Oyun bu noktada hem heyecan verici, hem de sinir bozucu bir hal alıyor. Oyun içerisinde 3-4 saat geçirmek, aynı dinozor saldırılarını görmek, aynı hedefleri tamamlamak, 20 dakikalık oyun oturumunda aynı “Hedefleri düşman takımdan daha yavaş tamamlıyorsunuz!” cümlelerini tekrar tekrar duymak ve oyunun sadece bu olduğu sonucuna varmak kolay bir hal alıyor. Ancak, yine de oyundan bundan daha fazlası var. Sadece bu daha fazla şeyleri görmek için oyuna daha fazla şans vermeniz gerekiyor.
Oyuncular, Exoprimal içerisinde seviye atladıkça, daha fazla karşılaşma tamamladıkça ve oyunda daha fazla saat geçirdikçe hikaye ilerleyecek. Her karşılaşma, ses ve veri kayıtlarının kilidini açan hikayenin birkaç parçasının kilidini açıyor. Zamanla, oyuncular hikayeyi ilerleten ara sahnelerin kilidini bile açabiliyor. Yalnız, hikayenin ve karakterlerin sıkıcı olduğunun zaten belirtildiğini göz önünde bulundurarak, bunun neden alakalı olduğunu merak edebilirsiniz. Ne yazık ki, oyuncular Dino Survival içerisinde yeni şeylerin kilidini açmak için bunu deneyimlemek zorunda. Sonunda, oyuncular yeni dinozor çeşitleri ve tamamen farklı hedef türleri görmeye başlayacaklar.
Sinir bozucu ve kötü tempolu bir deneyim, eğlenceli aksiyon ile birleşiyor
T. Rex ve Stegosaurus gibi daha tanıdık dinozorları ilk 10 saat boyunca filan görmedim. Oyun içerisinde 15 saat geçmeden de bir eskort görevi aldım. Ayrıca, normal Dino Survival döngüsünden çıkıp bir bölüm sonu canavarı karşılaşmasına atıldığım durumlar oldu, bunlardan bazıları her iki takımın da güçlerini birleştirmesini gerektiriyordu. Bunlar, Exoprimal oyununun gerçekten harika anları ve buz gibi yavaş ve dayanılmaz derecede sıkıcı hikayenin arkasında kilitli kalmışlar. Bir canlı hizmet oyununun hikayesi nasıl gelişirse gelişsin, bu oyunun seçtiği yöntem Capcom şirketinin seçebileceği en kötü yöntemlerden biri bence ve oyunu fena zedeliyor
Exoprimal, sinir bozucu bir deneyim; Capcom, oyuncuları sadece dinozorlarla karşı karşıya getirdiğinde, eğlenceli bir yolculuk olabilir. Ne yazık ki oyunun temposu, bir Triceratops dinozorundan daha yavaş. Daha havalı dinozorlar ve daha fazla hedef çeşitliliği oyuncuların daha fazlası için geri gelmesini sağlamalı, ancak ne yazık ki sıkıcı ve aynı derecede yavaş ilerleyen bir hikayenin arkasına kilitlenmiş durumdalar. Ara sahnelerin bazen iki kez oynatılabildiğinden ve bazı hikaye örneklerinin sadece birden fazla kez oynatılmakla kalmayıp, aynı atlanamayan diyaloglar, aynı uzun yükleme süreleri ve aynı hedeflerle oynatıldığından bahsetmeye bile gerek yok.
Yani, durumu özetlemek gerekirse, Exoprimal ne yazık ki sıkıcı hikayesi ile oyunda tatsız bir deneyim yaşatıyor. Eğlenceli olabilecek içeriklerin kilitleri ise biraz fazla geç açılıyor ki onları açabilmek için de öncelikle sıkıcı içeriklere katlanmanız gerekiyor. Ayrıca, bazı hikaye elementlerinin sürekli kendisini tekrar etmesi ve bir diğer yandan da oyun modu tarafında pek bir çeşitlilik bulunmaması, rahatsız edici problemler olarak ön plana çıkıyor. Ayrıca, oyunda net bir PvE tipi oyun modu da yok; her şeyin içerisinde illa bir şekilde PvP giriyor ve bu herkese hitap etmeyebilir. Son olarak, oyunun mikro ödemeleri de ne yazık ki pek iyi hissettirmiyor.
İnceleme yazım boyunca dediğim gibi Exoprimal içerisinde her şey kötü de değil. Oyun kesinlikle arkadaşlarınızla oynadığınız zaman ve hiçbir şey düşünmeden dinozor öldürmeye başladığınız zaman eğlenceli olabiliyor. Özellikle de oyuna 10 saat katlanıp, daha eğlenceli şeylerin kilidini açtığınız zaman potansiyel daha da net bir şekilde ortaya çıkıyor. Oyundaki karakter sınıfları da kesinlikle güzel düşünülmüş ve hoş bir çeşitlilik sağlıyor oyuna. Ayrıca bu sınıflar arasındaki denge de kesinlikle taktir edilmesi gereken bir şey. Bu yüzden, eğer bu oyunu sadece arkadaşlarınızla oynayacaksanız, indirim filan bekleyip, öylece satın almanızı öneririm.
