Go Home Annie, bence açıkçası biraz karışık duygular bıraktı. Oyunun bazı yönleri bence çok iyi düşünülmüş, ancak bir korku oyunu bekliyorsanız, yanlış yerdesiniz. Atmosfer, bahsettiğim bu duyguya bayağı bir katkıda bulunsa da, incelediğim bu video oyunu aslında çeşitli olay örgülerine sahip bir hikayeyi takip eden bir bulmaca deneyimi ve yürüme simülatörü. Tabii bu sırada hafif gerginlik için karşılaştığımız SCP temelli yaratıklar da var.
Oyun aslında iki bölüme ayrılabilir: İlkinde ana kahraman Annie ve çalıştığı SCP Çoğaltma Bölümü ile tanışıyoruz. İkinci bölümde ise hikaye belirli bir doruk noktasına ulaşmak için tamamen yeni bir şekil alıyor. Go Home Annie, sosis ve kulen gibi belirgin Hırvat motifleri içeren ve hatta bir ev kutsaması sırasında aldığınız çıkartmaları da bulunduran bir oyun. Kendisi açık bir şekilde Žumberak sıradağlarında yer alıyor ve bu ortam oldukça yaygın.
Ne yazık ki oyun, SCP evreninin zengin potansiyelini yeterince kullanmıyor, buna rağmen son derece ilgi çekici görünüyor. Yine de Go Home Annie, sizinle iletişim kuran bir küvet ve sudan, kaosa neden olan kırmızı bir kovaya, sakatlanmış bir geyiğe ve nesneleri dönüştüren bir makineye kadar çeşitli anomalileri ilginç bir şekilde sunmayı başarıyor. SCP evrenine çok aşina değilseniz, bu oyun, onun sırlarına ilginç bir giriş olarak hizmet edebilir diye düşünüyorum.
Go Home Annie, SCP’nin nasıl herhangi biri veya herhangi bir şey olabileceğini göstermeyi başarıyor ama daha önce de söylediğim gibi sunulan sınırlı sayıda yaratık, merakı tatmin etmek için yeterli değil. Eğer oyun SCP anomalilerinin daha detaylı bir keşfine yönelmiş olsaydı, onları tanımak için ilk üç saate odaklanmanın yanı sıra çok az sahnesi olan Annie ve arkadaşlarının daha derin bir gelişimine odaklansaydı, genel deneyim önemli ölçüde daha iyi olurdu.
Go Home Annie içerisindeki yaratıkların tasvirindeki ayrıntılar gerçekten etkileyici ve bizi dünyanın her köşesini keşfetmeye teşvik ediyor. Ancak, hikayede önemli bir rol oynayan küvet ve suyu dışında anomalilerin kendileriyle etkileşim sınırlı. Demo versiyonunda olduğu gibi oyun, kendi evinizi keşfederek başlarken, yönetmen bariz bir şeyi ortaya çıkarmanız için sizi tekrar tekrar zorluyor. Annie, başlangıçta özel biri gibi görünmese de babasının hayalleri ortaya çıkmaya başladığında bu durum kısa sürede değişiyor. Bu biraz daha iyi sunulabilirdi muhtemelen.
Hikayenin başlangıcı anlamlı ve tutarlı bir gelişme sunuyor, ancak SCP üssünden ayrıldıktan sonra anlatı kalitesini kaybetmeye başlıyor. Olay örgüsü hızlanıyor ve giderek tutarsızlaşıyor. İlk araştırma ve anomalilerin bakımından sonra oyun, diğer oyunlardan esinlenen bulmacaları çözmeye indirgeniyor. Sürüş bölümleri özellikle sorunlu – uzun, sıkıcı ve yorucu, bu da her şeyin mantıklı olup olmadığını kolayca sorgulamanıza neden oluyor.
Go Home Annie ayrıca bir noktada hikayenin yönünü aniden 180 derece değiştiren vurgulanmış bir doğaüstü tona bürünüyor. Bir diğer yandan da oyun boyunca kesinlikle öne çıkan şey, son derece yüksek bir seviyede olan seslendirme performansları bence. Bu performansların, bu kadar iyi icra edilmesi inanılmaz. Grafiksel olarak da oyun çok çekici görünüyor – ambiyans ve detaylar özenle tasarlanmış ve tüyler ürpertici bir görsel atmosfer yaratıyor.
Bununla birlikte, animasyonlar bazen oyunun geri kalanına ayak uyduramıyor, özellikle de arabaya girip çıkarken veya merdivenlerle radyo kulesine tırmanırken. Bu anlarda, kalite birkaç örnekte değiştiği için bütçenin tükendiği izlenimini veriyor. Oyunun odak noktası ise gizemde yatıyor – Annie kim, kameranın amacı ne ve neden olduğu yerde? Bu bilinmezlik duygusu, hikayeye olan ilgiyi artırıyor. Bulmacalar özellikle bu temanın gelişimine katkıda bulunuyor ve tam önemleri oyunun ikinci bölümünde ortaya yavaş yavaş çıkıyor. Bu yönü sevdim.
Yukarıdaki paragrafıma örnek vermek gerekirse, ihtiyacınız olan bulmacaya giden yolun kilidini açmak için aynı çocukluk resmini bulmanız, anıların hologramlarını bir araya getirmeniz ve SCP tesisinde daha kolay gezinmek için bir kartı bir duvar açıklığından kaydırmak gibi daha az ilham verici engellerle karşılaşmanız gerekecek. Kamera da çok önemli bir rol oynuyor – başka bir dünyadan boyutlar açıyor ve belirli gizemleri çözmeye yardımcı oluyor.
Oyunda hayal kırıklığı yaratan kısa bir gizlilik bölümü de var. Bu bölüm 20 dakika sürüyor ve bu süre boyunca belirli yönlerde hareket eden kameralardan kaçınmanız gerekiyor. Çömelerek, 10 metre mesafeden bile sizi fark etmeyecek korumaların yanından geçebilirsiniz, bu da oyunun bu bölümlerindeki gerilim duygusunu daha da zayıflatıyor. Hırvat teması ise temelde tasarlanmış olsalar da Go Home Annie, dahil etmeye çalıştığı unsurların çeşitliliği nedeniyle dağınık duruyor.
Go Home Annie içerisindeki hikaye, oyuncuyu aniden ana kahraman hakkında bilgi bombardımanına tutmak yerine kademeli olarak ilerleseydi daha büyük bir etkiye sahip olurdu. Annie bir karakter olarak iyi geliştirilmiş, ancak anlatının geri kalanı ani görünüyor. Örneğin, aniden boyut değiştirme olasılığını açan bir eve girmek veya sıcak bir odadan yüzdüğünüz suyla dolu bir alana geçiş yapmak.
Genel olarak Go Home Annie, kötü bir oyun değil ve birçok olumlu yönü var. Bulmacalar özellikle etkileyici ve onları çözerken tatmin sağlıyor, oyunun sonucuna giden yolu açıyor. Bununla birlikte, hikayenin sürekli değişmesi ve karıştırılması nedeniyle, sürekliliği ve anlatı ile daha derin bir bağlantıyı sürdürmek zor hissettiriyor. Eğer bu video oyununu oynamaya karar verirseniz, muhtemelen pişman olmayacaksınız, ancak klasik bir korku deneyimi beklemeyin; oyun gerilim ve korku yaratmaktan çok gizem ve bulmaca çözmeye odaklanıyor.
