Gaddar zombi tek boynuzlu at orduları, neonlarla kaplı ticarileşmiş bir metropol ve katil bir bir kedi. Gori: Cuddly Carnage, açılış anlarında size çok şey fırlatıyor ve asla fırlatmayı bırakmıyor. Geliştirici ekip olan Angry Demon Studios, birinci şahıs tarzı bir korku oyunundan, şatafatlı karakter ve platform oyununa sert bir dönüş yapmış. Bu oyun, gün ışığında grafiti ile yıkanmış ve sevimli ama açgözlü oyuncaklar şeklinde gelse de korku devam ediyor.
İnsanlık, Sevimli Ordu bayrağı altında örgütlenen cani oyuncaklar tarafından devrilmiştir. Nazik bir sentetik kedi olan Gori, duyarlı hoverboard’u F.R.A.N.K ve endişeli yapay zekası CH1-P ile Dünya’dan kaçar. Gori, kayıp sahibinin talimatıyla dünyaya geri dönmeli ve oyuncaklara karşı mücadelede gidişatı değiştirebilecek dev bir lazer işaretçisinin parçalarını bir araya getirmelidir.
Eğer bir kedinin dev bir yörüngesel lazer pointer yapması konsepti size ipucu vermediyse, Gori: Cuddly Carnage temelinde ciddi bir oyun değil. Zamanınızın çoğunu kuduz peluşların kafalarını kopararak geçirirken, uçan kaykayınız ergen bir Twitch yayıncısı gibi küfürler ediyor. Özünde bu oyun, Banjo-Kazooie ve birçok çağdaşının kalıbında eski usul bir platform oyunu. Oyuncakların harap ettiği dünyayı gezerken, anahtar parçaları toplamak ve platform bulmacalarını çözmek için her kuytu köşeyi keşfedeceksiniz. özetle
Conker’s Bad Fur Day ile benzer olan bu oyun, karakterimizin iğrenç hakaretlere ve vücut sıvılarına maruz kaldığı bazı kötü ruhlu bölüm sonu canavarı dövüşleri de dahil olmak üzere sevimli ve kabaca korkunç karışımına kadar uzanıyor ve bu oyun, geleneksel üç boyutlu platform planından iki önemli şekilde sapıyor. Birincisi, Gori’nin tahtasından hiç inmemesidir, bu nedenle tüm oyun boyunca F.R.A.N.K. üzerinde hareket ediyorsunuz. Buna alışmak biraz zaman alıyor.
Gori: Cuddly Carnage içerisinde ilk başta, sürekli yüzen hareket keşfi kısıtlıyormuş gibi hissettiriyor ama seviyeler tahta geçişine uygun olarak inşa edilmiş halde. Bu nedenle etrafta zıplamak ve platformlarda hareket etmek ikinci doğa haline gelmeden önce uzun sürmüyor. Karakterimizin benzerlerinden ayrıldığı bir diğer nokta ise yoğun savaş odağı. Gori’nin tahtası, saldırı ve savunma yeteneklerinden oluşan bir cephaneliğe sahip.
Yakın dövüş ve kalkan kırma darbesinin yanı sıra F.R.A.N.K, bulmacaları çözmek ve havadaki düşmanları alt etmek için bir mermi gibi fırlatılabilir. Bu yeteneklerin her biri, yakıt pahasına gelen güçlü bir alternatife sahiptir. Yakıt, düşmanları öldürerek yeniden şarj olur, bu nedenle Zombiecorn dalgalarına karşı hayatta kalmak biraz taktiksel düşünme gerektirecektir. Gori ayrıca mermileri saptırabilen ve daha büyük düşmanların bazı saldırılarına karşı koyabilen bir kalkana sahip.
Her şey, seviyelerden elde edilen ve her aşamanın sonunda toplanan para birimi kullanılarak yükseltilebilir. Kedi kahramanımız ve tahtası için kozmetiklerin yanı sıra daha fazla sağlık ve saldırı satın alınabilir. Saldırı düğmesini basılı tutmaya izin veren güzel bir erişilebilirlik seçeneği de var ki bu da düğmeye basma ihtiyacını ortadan kaldırıyor. Yine de çeşitli yeteneklere rağmen, savaş aşırı karmaşık değil ve bu bazı oyuncular için artı, bazıları için eksi olacaktır.
Düşman türleri ise düzenli olarak tanıtılıyor ve kendileri boyut ve yetenek olarak artıyor. Zombi tek boynuzlu atlar hızla bıçaklı, uçan, ateş eden ve dev çeşitlere yükseliyor. Her biri bir önceki kadar ürkütücü ve iğrenç. Parlak renkli bilim-kurgu ve korku tarzı hem benzersiz hem de sarsıcı hissettiriyor. Böylesine şatafatlı bir ortamda gerçekten dehşet verici düşman tasarımları görmek garip hissettiriyor. Bununla birlikte, Dünya’nın cafcaflı sanat tasarımı da zaman zaman çok güzel.
Gori: Cuddly Carnage oyununun sanat tasarımında şeker rengindeki vitrinlerde dans eden tek boynuzlu atların hologramları görülüyor ve Cybertruck benzeri araçlar yakıt almak için ikiye bölünmeyi bekliyor. Gori, gökkuşağı rengindeki öğütücü raylar üzerinde pembe renkli şehir manzaraları arasında savruluyor. Her seviye ortama yeni bir stil getiriyor, böylece estetik bayatlamıyor. Bir sahne, Gori sanal bir oyun dünyasında düşmanları yenerken devasa atari dolaplarını langırt makineleriyle bile birleştiriyor. Performans açısından Gori: Cuddly Carnage biraz karışık. Hızlı gezinme ve çok sayıda düşmanla savaşma zaman zaman kare hızını düşürüyor.
Bu, kenetlendiğinde daha belirgin bir hal alıyor ve hareket bulanıklığı devre dışı bırakılarak biraz iyileşebiliyor. Çarpma gibi bazı yetenekler ekranı enkazla dolduruyor ve daha büyük savaşlarda sürekli olarak ortaya çıkan düşman dalgaları bulunuyor. Bu anlar oyunu önemli ölçüde zorlaştırıyor. Oyunun sanat stili de bu noktada devreye giriyor; yanıp sönen parlak renkler yoğun çatışmalarda neler olup bittiğini anlamayı zorlaştırıyor. Bir diğer görsel tuhaflık ise karakterimizin kürkünün çoğu açıdan bulanık görünen dokusu. Oyun pek de güzel görünmüyor.
Donanım, yoğun görsellerle mücadele ederken, oyun da düzensiz tonuyla dikkat süresini zorluyor. Etkilerin ve tarzların karışımına ayak uydurmak bazen zor olabiliyor. Başka bir yerde, heavy metal gitarlar ve acımasız ağır çekim bitirişler Doom serisinden fırlamış gibi. Borderlands serisine dönen anlarda da o serinin karikatürize tarzı ve çocuksu mizahı burada kesinlikle önemli bir etki yaratmış. Genel ton, bazıları için edinilmiş bir tat olacaktır, özellikle de yazılarda. F.R.A.N.K’ın durmak bilmeyen gevezeliğiyle kat edeceğiniz mesafe,
Borderlands serisinden Claptrap gibi karakterlere olan toleransınıza bağlı olarak değişecektir. Neyse ki Gori, garip miyavlamaları dışında sessiz bir kahraman. Gori: Cuddly Carnage oyununun aşırı şiddet içeren, çizgi roman karakterli platform oyunu eğlenceli ve kavraması kolay. Eğlenceli bir yolculuk ama komedi, şakalarının yoğunluğu eğlendirdiği kadar bunaltacak ve performans sorunları deneyimi baştan sona rahatsız edecek. Aksi takdirde, her şeyi bir arada tutuyor ve şüphesiz bazı oyunculara hitap edecek. Diğer oyuncular ise muhtemelen nefret edecek.
