Lakeburg Legacies, genişleyen bir ortaçağ krallığını büyütürken, takipçilerinizi birbiriyle buluşturmaya odaklanan rahat, ortaçağ temalı bir yönetim simülasyonudur. Bazı olağanüstü görsel anlara sahip olmasına ve rahat bir ton yaratmayı başarmasına rağmen, oyun sonunda ilişki oluşturmaya dahil olan çok miktarda sıkıcılık, oyunu monoton bir kabusa dönüştürmek için yeterli oluyor. Yine de bu oyun büyüleyici bir cazibeye sahip ve bazı gerekli yeniden dengelemelerden sonra, ilginç bir ortaçağ temasına sahip yerleşim yöneticilerinin hayranları için rahat bir oyun haline gelebilir. Bu yüzden de karşınıza yepyeni bir inceleme yazısı ile çıkıyorum.
Yönetim simülasyonlarına bayılıyorum; küçük bir topluluğu, gelişen bir kasaba veya şehre dönüştürmenin mikro yönetim heyecanına değer veriyorum. Yine de, bu simülasyonlar takipçilerimizi sağlıklı, mutlu ve iyi beslenmiş tutmaya odaklanarak oldukça kalıplaşmış hale geldi ve bu formülü yeniden keşfetmek veya canlandırmak için nadiren herhangi bir mekanik sunuyor. Neyse ki bir ortaçağ yönetim simülasyonu olan Lakeburg Legacies, yönetim maskaralıklarımıza çöpçatanlık ve flört simülasyonu unsurlarını ekleyerek bu türe yeni bir soluk getiriyor. Bu oyunda aşkı arayan ilginç ortaçağ karakterlerinden oluşan bir kadroyla kalıcı aileler kurmalı, aşıkların kavgalarını çözmeli ve sonunda çöpçatanlık çabalarımızdan devasa bir ortaçağ krallığı üretmeliyiz.
Ne yazık ki, takipçilerinizin yavru kedilere duydukları nefret üzerinden bağ kurmalarını sağlamanın veya onları bir sonraki halka açık idamı görmek için randevulara göndermenin mizahi cazibesi, yüzlerce bekarı eşleştirip, yeniden eşleştirdikçe azalıyor. Bir zamanlar ilginç ve yeni bir mekanik olan çöpçatanlık, aynı önemsiz görevleri ödüllendirici olmayan bir getiriyle tekrarladıkça göz korkutucu bir angarya haline geliyor. Yine de, tekrarlayan eziyetten nihayetinde memnuniyetsiz bir şekilde uzaklaşmış olsam bile, Lakeburg Legacies oyununun ilk birkaç saatinde bazı komik anlar ve daha sonra affetmeyen sıkıcılığa aldırmazsak aptalca bir oyunu değerli kılabilecek bağımlılık yaratan strateji unsurları var. Bu yüzden kendisini affetmek kolay.
Rahat bir ortama ve anlatı tonuna sahip Lakeburg Legacies oyununun temeli, bir ortaçağ kasabasının çöpçatanlık ile tam teşekküllü bir krallığa dönüşmesi etrafında şekilleniyor. Oyun merkezi bir hikayeden yoksun olsa da randevularımızdaki küçük anekdotlar ve aşıkları bir araya getirme başarımız ve başarısızlığımızla ilgili anlatı olaylarıyla dolup taşıyor. Oyunun asıl cazibesi, kozmik aşk güçlerimi kullanarak Leona’nın karısını gizli sevgilisi John ile aldatmasını sağlayıp kereste fabrikasının verimliliğini artırmam ya da yaşlı bir ailenin, ebeveynleri gripten öldükten sonra yeni yetim kalmış bir çocuğu evlat edinmeyi seçmesi gibi bazı organik yan hikayelerdi.
Lakeburg Legacies, dengesiz ve sıkıcı olabiliyor
Lakeburg Legacies içerisinde tekrarlanan randevular, bu etkileşimleri çevreleyen anlatı diyaloğunu tükettikçe oluşabilecek ilişkilerin heyecanı azalıyor ve yerleşim yerimizin artan boyutu bu daha güçlü küçük etkileşimleri unutulabilir hale getiriyor. Dördüncü saate geldiğimde, insanların bir araya gelmesinden ayrılmasına ve vebadan ölmesine kadar her hikayeyi görmüştüm, öyle ki etkileşimlerden giderek daha fazla sıkıldım ve çöpçatanlık mekaniğiyle ilgilenmeyi bıraktım. Genel olarak, başlangıçtaki rahat öncülden ve ilk büyümemize eşlik eden tuhaf etkileşimlerden hoşlansam da, oyunun ortasına kadar kendini sürdürmek için yeterli değildi.
Rahat, oldukça standart yerleşim yönetimi ve yeni bir eşleştirme unsuru ile Lakeburg Legacies, önce rafine, daha sonra dengesiz bir oynanışa sahipti. Oyunun özünde, yerleşim yerimizi büyütmek ve takipçilerimizin açlığını, mutluluğunu ve sağlığını yönetmek yer alıyor. Bu, çoğu yerleşim oyununda standart olsa da bu yapıt, kaynak üretimi ve tahsisine odaklanmak için ağaçları temizlemek ve binaları yerleştirmek gibi meşguliyet unsurlarını ortadan kaldırmak için büyük çaba sarf ediyor. Açıkçası, takipçilerin beceri setlerini mikro düzeyde yönetmekten ve kereste üretimimin birkaç seçim yüzünden üç katına çıkmasını izlemekten keyif aldım.
Bu arada, çöpçatanlık unsuru, cinsiyetten bağımsız olarak herhangi bir bekarı almamıza ve onları hızlı bir hafıza oyunu aracılığıyla evlendirmemize olarak tanıyor; bu, kaynak açısından zengin takipçiler kazanmayı veya mükemmel eşleşmeleri arzulamayı dengelemek için mükemmel bir nüansa sahip. Elbette, taş üretimimizi artırmak için takipçilerimizi uygun olmayan bir usta masonla evlenmeye zorlayabiliriz, ancak evlilik muhtemelen birkaç yıl içinde başarısız olacak veya hatta takipçimizin ömrünü kısaltacaktır. Ancak sonunda, yetiştirdiğimiz çocukların artan nüfusu büyüdüğünde ve onları da son kolera salgınının dulları gibi aynı anda otuz, sonra altmış eşle eşleştirmek zorunda kaldığımızda bu nüans bayağı abartılı hale gelir.
Eşleştirme mini oyununu tekrar tekrar oynamak zorunda kalmak yorucu bir angarya haline geliyor ve katlanarak büyümemizi tamamen durduruyor. Takipçilerimizin sağlığını, mutluluğunu, korumasını, moralini ve inancını yüksek tutmaya dikkat etsek bile, yine de düzinelerce takipçimin öldüğünü gördüm, bu da beni takipçilerimi tekrar tekrar eşleştirmeye ya da kaydettiğim ilerlemenin yavaş yavaş solmaya ve parçalanmaya başlamasını izlemeye zorladı. Sonuç olarak, Lakeburg Legacies oyununu diğerlerinden üstün kılması beklenen yeni mekanik, yeni boşanmış bir oduncu evsizlikten ölmesin diye takipçilerimizi durmadan eşleştirmek için bizi oyun sonu eziyetine hapseden bir tuzağa dönüşüyor, böylece odun üretimimizi sakatlıyor ve ilerlememizi durduruyor.
Bazı mekanikler eskisi gibi olmuyor
Sonraki oyun seanslarında bu monotonluğu daha az deneyimlemiş olsam da, çöpçatanlık hiçbir zaman başlangıçtaki cazibesini geri kazanamadı ve kasabamı hayatta tutmak için yıkıcı sıkıntılara katlanmamı istedi. Geliştiriciler oyunu benzersiz kılan eşleştirme mekaniğini hızlandırmadığı sürece, maceramız neredeyse her zaman sonunda oynanamaz görünen bir ortaçağ karmaşasına dönüşecek. Oynanışı sonunda darmadağın olsa bile Lakeburg Legacies büyüleyici görsellerle rahat ve konforlu bir ortam yaratıyor. Daha masum, daha temiz bir ortaçağ ortamını çağrıştıran büyüleyici bir el çizimi pastel boya sanat stiliyle, her bir takipçi portresi, sevimli bir çekicilik ve rahatlıkla dolup taşıyor.
Yeni bir takipçinin telaşlı ya da öfkeli portresini görmekten büyük keyif aldım, küçük ayrıntılardan da keyif aldım, örneğin bir karakterin resminin sevimli bir çocuktan telaşlı bir yetişkine ve sonra da yıpranmış bir dedeye dönüşmesini izlemek ya da küçük bir kulübenin biz onu geliştirdikçe lüks bir malikaneye dönüştüğünü görmek gibi. Bazı portreler tekrar kullanılmış olsa bile, ki bir keresinde bir kadını görsel ikiziyle evlendirmiştim, tekrar kullanılan varlıkları affetmek için her karaktere yeterince çeşitlilik katılmıştı. Genel olarak, Lakeburg Legacies oyununun canlı görselleri, telaşlı halktan oluşan rahat krallığıyla keyif vermekten asla vazgeçmedi. Oynanıştan inanılmaz derecede hoşnutsuz olsam da, grafiklerin rahat ortaçağ cazibesi beni asla terk etmedi.
Olağanüstü parçaları veya yürek burkan temaları olmasa da Lakeburg Legacies oyununun rahatlatıcı ve misafirperver şarkılarından da keyif aldım. Ortaçağ tarzı müzik çalan birkaç ana tema ile, bir flüt veya lavtanın rahatlatıcı sesi, ilk oyunumda bir kolera salgınının kasabamın yarısını yok etmesini izlerken beni rahatlattı. Her ne kadar oyunda biri evlendiğinde veya bir talibi reddettiğimizde falcının hüzünlü iç çekişini dinlerken tekrar eden bazı ses uyarıları olsa da, bu sesler ortama uygun geldi ve beni içine çekmeyi başardı. Ancak tek istisna, bir kriz sırasında aşırı derecede tekrar eden, bazen her dakika on kereden fazla duyduğumuz ve başarısızlıklarımızın sinir bozucu bir hatırlatıcısı haline gelen ölüm sesi uyarısı olabilir.
Sonuç olarak, Lakeburg Legacies oyununun müziğine aşık olmasam da, yine de beni ortamın içine çekecek kadar iyi yerleştirilmişti. Bu müziği oyun dışında dinlemezdim ama yine de beni bu rahat ortaçağ dönemine soktuğu için takdir ediyorum. Ayrıca, diğer birçok strateji oyunu gibi bu oyunu da ilerledikçe çalıştırmak zorlaşıyor. Hiç çökme yaşamamış olmama rağmen, oyunun hızını her artırdığımda veya biri öldüğünde oyun agresif bir şekilde takılıyordu, bazen oyunun yetişmesi yarım saniye sürüyordu. Bu takılmaların hiçbiri oyun bozucu olmasa da, ilerledikçe daha belirgin hale geldiler ve ileri sarma düğmesine dokunmaktan korkmama neden oldular.
Lakeburg Legacies, ilerleyiş açısından da sıkıntılı
Daha da kötüsü, oyun bir kişi her öldüğünde her şeyi duraklatmakta ısrar ediyor. Bunun, dul eşleriyle yeniden eşleşmek ve işlerini değiştirmek için zamanımız olduğu anlamına geldiğini anlasam da, bireysel ölümlerle sorunumuz yoksa veya sadece sona doğru ilerlemek istiyorsak, ileri sarma düğmesine yeniden tıklamak giderek sinir bozucu hale geldi. Bir diğer yandan Lakeburg Legacies oyununun ilerleyişi de tam bir kabus. Oyun, yeni takipçiler kazandıkça odun, taş ve brokoli gibi yeni kaynakları, sağlık ve inancı yöneten sayaçları ve hatta fabrika verimliliğini artırmak veya daha iyi takipçilerle kumar oynamak için altınları kademeli olarak sunarak iyi başlıyor.
Oyunun başlarında, +10 takipçilerimizi kolayca yönetebilir, üretim ve morallerinde kayda değer değişiklikler görmek için onları birbirleriyle randevulara gönderebiliriz. Ne yazık ki, oyunun ortalarında, takipçilerimizin sağlığını ve inancını yöneten sayaçlar, kaynak üretimimizde kilit noktası olabilecek takipçileri rastgele öldürmek için daha fazla sıkıntı haline geliyor. Oyunun sonlarına doğru, sayaçlarımızı yüksek tutmaktan ve bazıları başlangıçta mükemmel bir eş olan takipçilerin ayrılması ve bu boşanmış eş için yeni bir ev için harcamak için kaynak gerektirmesi veya evsizlikten ölmelerini görmekten tamamen hayal kırıklığına uğradım.
Oyun, kaynak üretimini artırmak için harcayabileceğimiz vergiler veren bir monarşi ekleyerek hafif bir iyileşme sağlasa da, hala şansın insafına kalıyoruz ve yanlışlıkla altınımız biterse ve muhafızlarımıza tek bir gün ödeme yapamazsak 10 takipçimizin ölümünü izleyebiliriz. Sonuç olarak, Lakeburg Legacies içerisinde ilerlemek kolera dolu, monoton bir eşleştirme kabusuna dönüştü. Her bir kaleye eşlik eden yeni görselleri görmekten ve genişleyen krallığımıza hayran olmaktan keyif alsam da, giderek dengesizleşen oynanış sonlara doğru daha az yeni ve daha belirgin hale geliyor.
Monoton olsa bile, feci salgınlardan kaçınmak ve kalıcı evlilikler yaratmak için ikinci ve üçüncü kez oynamayı takdir ettim. Sıkıcı eşleştirme ortadan kalkmayacak olsa da, daha istikrarlı bir yerleşim yeri inşa etmeye odaklanmak, oyunu mahveden paniklerden kaçınmayı kolaylaştırıyor ve ilk seferde yaşadığımız sıkıcı toplu eşleştirmelerden herhangi birini ortadan kaldırıyor. Dördüncü kez oynamaya değmese de, yeterince başarılı olmak bize galeride birlikte çalışan ve aşık olan takipçilerimizin güzel çizilmiş sanat eserleri için harcayabileceğimiz kraliyet jetonları veriyor. Bu yüzden, aşık yerleşimcilerimiz için işleri yoluna koymak ve bazı güzel samimi karakter sanatları kazanmak için bir kez daha denemek istiyorsanız, Lakeburg Legacies ikinci seferde daha iyi takdir edilebilir.
Potansiyeli olan bir deneyim
Açıkçası, Lakeburg Legacies herkese göre değil. Sıkıcı çöpçatanlık, hafif ton ve merkezi bir anlatı eksikliği, ilgi çekici bir oynanışa sahip daha olgun bir hikaye arayanlar için uygun olmayabilir. Neyse ki, yatırım yapmamızı sağlayacak daha büyüleyici mekaniklere sahip çeşitli yönetim simülasyonları ve ortaçağ masalları var. Genel olarak, sıkıcı çöpçatanlık ve oyun sonu monotonluğu ile beni hayal kırıklığına uğrattı. Oyunun ilk anları yeterince eğlenceli ve ilgi çekiciydi, aşk tanrısı olarak oynarken ve ortaçağ saçmalıklarına girerken harika zaman geçirdim.
Ortaçağ eşleştirmesinin mizahı ve yeniliği 50. evlilikten sonra cazibesini kaybetse de ve 200. evlilikten sonra tamamen sıkıcı hale gelse de arka plandaki büyüleyici, rahat görseller beni mükemmel bir şekilde rahat ortaçağ ortamına çekti. Ancak görsel cazibesine rağmen Lakeburg Legacies deneyimim oyunun sonunda bir ortaçağ çukuruna düştü ve takipçilerimin bir dulla daha eşleşmektense tek başlarına ölmelerini tercih ettim.
Açıkçası, eşleştirme mekaniğini elden geçirdikten, sağlık ve inanç sayaçlarını daha az düzensiz hale getirdikten ve takipçileri hayatta tutma konusunda daha fazla kontrole sahip olduktan sonra, Lakeburg Legacies bir ortaçağ karmaşası yerine harika bir yönetim simülasyonu haline gelebilir, ancak yapması gereken bazı yeniden dengelemeler var.
Sonuç olarak, Lakeburg Legacies ile biraz eğlendim ve oynanış beni kaybetse bile takipçilerimin aşk hayatlarında son sözü söylemekten keyif aldım. Eşleştirme mekaniği tam bir fiyasko olsa da oyunun yerleşim yönetimi formülüne hayat vermek için yeni bir şeyler denemesini takdir ediyorum. Umarım bu oyundan bir şeyler öğrenebilir ve bu tarz oyunları aşk sıkıntısına dönüşmeden oynamanın bir yolunu bulabiliriz. Kendisinde belli bir potansiyel var.
