Bugüne kadar birbirinden farklı macera oyunları gördük. Bir noktadan sonra belki bazı şeylerin artık kendisini tekrarlamaya başlayacağını düşünebilirsiniz ama video oyunu sektörü o şekilde ilerlemiyor. Sürekli olarak daha kreatif isimler, çok daha kreatif projeler ile oyuncuların karşısına çıkmaya çalışıyor. Keşif temelli bir macera oyunu olan Last Stop da bunu yapmayı hedefliyor. Variable State stüdyosunun ikinci oyunu olarak geliştirilen ve Annapurna Interactive tarafından piyasaya sürülen bu video oyunu bizler de oynama imkanına sahip olduk. Şimdi ise karşınıza bu ilginç deneyimin incelemesi ile çıkmaya karar verdik.
Last Stop sayesinde 1980 senesine geri dönüyoruz ve Londra’da buluyoruz kendimizi. Burada oyun çok kısa bir şekilde girişi yapıyor; özetle bir zaman kapısı keşfediliyor ve bir anda 2020 senesinin Londra’sına geçiş yapıyoruz. Oyunun bu kısmı, asıl maceranın yaşandığı anları içerisinde bulunduruyor. Ayrıca, en başlarda birbirinden bağımsız olan üç farklı hikaye anlatılıyor. İlk hikayede çocuğunu tek başına yetiştirmeye çalışan John Smith ile karşılaşıyoruz. Ana karakterimiz, kendisine isim olarak benzeyen bir başkasıyla bedenlerini değiştiriyor ve birbirlerinin hayatlarını yaşamaya çalışıyorlar. Tabii bolca sorun yaşanıyor bu sırada.
İkinci hikayede ise genç bir öğrenci olan Donna Adeleke ile karşı karşıya kalıyoruz. Kendisi ve arkadaşları, bir adamın evine giren ama hiç çıkmayan insanların gizemini araştırmak için kendi kendilerine bir maceraya atılıyorlar. Adam, zamanla karakteri kendi hayatı içerisinde tek başına bırakıyor. Hem diğer insanların hayatından Donna Adeleke çıkıyor, hem de bu karakterin hayatından diğer insanlar çıkıyor. Kimse, kimseyi hatırlamıyorken ana karakter ve adam, ilk hikayede olduğu gibi yeşil bir boyut kapısından geçiyor ve ikinci hikaye burada sonra eriyor. Sırada ise Last Stop oyununun üçüncü hikayesi bulunuyor.
Last Stop oyununun son hikayesi içerisinde ise yüksek seviyeli bir ajan olan Meena ile tanışıyoruz. İşinde yükselmek adına her şeyi yapan bu karakterin hikayesi de zamanla içinden çıkılmaz bir hal alıyor ve yine yeşil bir kapının içinden geçtikten sonra olaylar bitiyor. Daha sonra bu üç karakter de yeşil boyut kapısından geçtikten sonra bir uzaylı gezegenine gidiyor. Yaşanan olaylar ardından her karakterin sonunu, oyunu oynayan kişi olarak bizler kararlaştırabiliyoruz. Ayrıca bu final bölüm sırasında hikayelerin nasıl bir şekilde birbirine bağlı olduğu da anlaşılıyor ve tatmin edici deneyimi sonunda içinizde hissedebiliyorsunuz.
Last Stop, hikaye açısından derin bir deneyim sunuyor
Daha önce de söylediğim gibi Last Stop oyununun içerisinde yer alan üç farklı hikaye de en başlarda oldukça bağımsız görünüyor. Yani, bir hikayenin diğeri ile bağlantılı olduğunu söyleyebilmek neredeyse imkansız oluyor ama sizler oyunu oynadıkça, bağlar teker teker ortaya çıkıyor ve hikaye, kendisine sizi bağlı bir hale getiriyor. Bu sırada, her hikaye ile de farklı bir tema işleniyor. Mesela, bir hikayede komedi yoğun bir şekilde yer alırken, diğer hikaye de nostalji sunuyor. En ilginç hikaye ise aslında içerisinde en sevilmesi zor olan karakteri bulunduruyor; işinde yükselmek için her türlü pisliği yapabilecek olan Meena.
Last Stop oyununun hikayesi boyunca sürekli olarak kritik anlarda her şey zirvede bırakılıyor ve yaşadığınız hikaye değiştiriliyor. Bu çok klişe bir yöntem ama en azından bu oyun içerisinde çalışmayı başarıyor. Kurulan bu düzen sayesinde oyunun hikayesine olan merakınız çoğu zaman maksimum seviyede oluyor. Sürekli olarak yaşanacak olan şeyleri sabırsızlıkla bekliyorsunuz. Üç hikayenin de buluşma noktası olan final bölüm yaşandığı zaman ise her şey, tatmin edici bir şekilde ortaya çıkıyor ve bence son zamanların en iyi finallerinden bir tanesi yaşanıyor. Yalnız yine de bu video oyununa karşı olan beklentilerinizi bir sınırlandırmanız gerekiyor.
Last Stop oyununda diyalog seçimleri var ama bu seçimlerin neredeyse tamamı, hiçbir şekilde hikayeye etki bırakmıyor. Sadece oyunun final bölümünde yapacağınız seçimler, her karakterin sonunu ayrı ayrı belirliyor. Onun haricindeki her diyalog seçimi, tamamen boş bir yapıya sahip. Yine de bu bir problem olmamalı; bu video oyunu hiçbir zaman kendisini diyalog seçimleri ile hikayeyi zenginleştirdik şeklinde tanımlamadı. Bu yapıt, her zaman için bir macera oyunuydu ve ben oyunu oynamaya başlayana kadar içinde diyalog seçimlerinin olduğunu bile bilmiyordum. Sanırım geçmişte de gösterilmiş şeyler değildi bunlar.
Diyalog seçimlerinin arkası bomboş olsa bile Last Stop, toplamda 7 saat süren çok başarılı bir hikayeyi, yine aynı başarılı bir seviyede anlatıyor. Oyunun içerisindeki üç hikaye de baştan sonra, tam bir şekilde sunulmuyor. Daha çok, oyun aslında bölümlü bir yapıya sahip. Her bölüm, 20 dakika civarında bitirilebiliyor ve üç hikaye de parça parça devam ettiriliyor. Yani, ilk hikayeyi en baştan, en sona kadar kesintisiz bir şekilde oynayabilmeniz mümkün değil. Bu arada, incelemekte olduğum bu oyun, bir macera deneyimi olduğu için içerisinde oynanış adına pek fazla bir şey de bulundurmuyor. Sadece çevrede ilerleyip, bazı ögelerle etkileşime geçiyorsunuz.
Doğaüstü maceralar, görsel sunum ile buluşuyor
Last Stop için hazırlamış olduğum bu inceleme yazısını bitirmeden önce oyunun sunumuna da değinmek istiyorum. Bu noktada da öncelikle oyunun görselliğine değineceğim. Aslında, inceleme yazıma eklemiş olduğum görsellerden de anlayabileceğiniz üzere oyun, basit ama yine de kaliteli görünen bir sanat tasarımına sahip. Oyunun doğaüstü teması ise bence görselliğe yeterli olan kreatifliği vermeyi başarıyor. Yani, ben bu oyunu 4K/HDR destekli bir televizyonda, PlayStation 5 konsolum ile deneyimledim ve elde ettiğim görsellikten de oldukça memnun kaldım. Görsel tarafta olumsuz olarak gösterebileceğim hiçbir şey yok.
Performans tarafı için de aslında aynı şey geçerli. Tahmin edebileceğiniz üzere Last Stop, 60 FPS olarak deneyimlenebiliyor ve oyun zaten PlayStation 5 gibi bir konsolu zorlayabilecek seviyede değil. Oyunda herhangi bir optimizasyon problemi de olmadığı için tüm deneyiminiz boyunca stabil bir 60 FPS değeri görebiliyorsunuz. Aynı zamanda, oyunun içerisinde çok fazla hata da bulunmuyor. Oyunun performansı ile hataların ne alakası var diyeceksiniz ama optimizasyondan bahsetmişken, pek fazla hatanın bulunmadığını da belirtmek istedim. Yani, Last Stop isimli bu yapıt, görsel ve performans açısından başarılı bir yapı sunuyor.
Bir kez daha video oyunlarının en az önemi verdiği kategori olarak müzik ve sesler karşımıza çıkıyor. Oyunda açıkçası müzik ve ses adına bahsetmeye değecek kadar bile fazla öge bulunmuyor. Last Stop oyununun zaten düşük bütçeli bir yapıt olduğu ortada ama müzik ve ses kategorilerine de biraz para harcansaymış, böylesine özgün duran bir macera oyununda kötü sonuç elde edilebileceğini hiç sanmıyorum. Tam tersine, anlatılan hikayelerin doğru düzgün seslendirmeler, diğer ses efektleri ve müziklerle, kaliteli bir şekilde desteklenmemiş olması, oyunu benim gözümde oldukça aşağıya çekiyor.
Last Stop, özgün yapısına rağmen çok da muhteşem bir video oyunu sayılmaz. Bir macera oyunu için hikaye önemlidir ve bu oyunda da hikaye gayet güzel ama onun haricindeki her şey, oldukça düşük bütçeli, üçüncü sınıf bir oyun gibi duruyor. Diyalog seçimlerinin hiçbir şeyi etkilememesi, oyunun kontrollerinin anlamsız olması, müzik ve ses adına neredeyse hiçbir şeyin kullanılmaması ve daha fazlası bu oyunu ciddi anlamda benim gözümde düşürüyor. Yine de oyun, ortalama üstü bir yapıya sahip benim gözümde. Eğer düşük bütçeli ve düşük çaplı olup, bunu hissettiren ama aynı zamanda da ilgi çekici bir deneyim sunan bir macera oyunu arıyorsanız, onu buldunuz.
Oyunun 2 nci bolumundeyken buraya bir goz atayim dedim,hep bolum sonlarini yazmissin..olmamis..bu arada ben hikaye tabanli oyunlari severim,bunu da sevdim,tabii oynanis daha fazla olmasi lazimdi,neyse ki ps plus abonelerine ucretsiz aldim,hos ve farkli bir deneyim sunuyor..