1 seneden fazla bir süre önce Life is Strange 2 oyununun ilk bölümü çıkmıştı. 2019 boyunca bu oyun için 3 farklı bölüm çıktı ve bugün de oyunun final bölümü sunuldu. Ben, bu tip oyunlara taparım. Hatta diğer Life is Strange oyunları benim için bambaşka bir yere sahiptir bu hayatta ama bu oyuna bir türlü ısınamamıştım. Belki tek çocuk olduğumdandır, kardeşlerin bağlılığı ve Birleşik Devletler’deki ırkçılık sorunları hiçbir zaman ilgimi çekmemişti bu video oyunundaki. Peki, final ile bu durum değişti mi?
Life is Strange 2, finalinde daha küçük ve etkili oluyor
İnceleme yazıma, bu bölümün hikayesini özetleyerek başlamak istiyorum. Wolves isimli bu final bölümü, aynı geçen bölümlerdeki gibi kurtların hikayesi ile başlıyor. Geçtiğimiz bölümlerde de bu hikaye anlatımını çok sevmiştim, finalde de sevdim. Ardından da geçen bölümün olayları ardından kendimizi Arizona’da buluyoruz ama aradan 7 hafta geçmiş oluyor. Yani, büyük bir zaman geçişi ile başlıyor final bölümü. İki kardeş, Büyük Kanyon’un ucunda zaman geçiriyor ve ardından, yaşadığımız yere dönüyoruz.
Bölümün başında iki kardeşin yalnız olması ve annenin olmaması, 7 hafta içerisinde büyük olayların yaşandığı ve anne ile bir ayrılık yaşandığı tahminini uyandırıyor içimde ama durum öyle değilmiş. Sean ve Daniel, sadece kamplarından uzakta bir geziye çıkmış. Ayrıca Daniel, geçen bölümdeki dini grubun liderini hala rüyasında gördüğünü belirtiyor. Aynı şekilde psikolojik bir bölüm yaşayacağımızı da tahmin ediyorum ama ilk sahneden sonra bu konuya da hiçbir şekilde bir daha değinilmiyor; olsun.
Tüm bu saydığım ögeler gibi Daniel, oyunun başlarında kendisinin ve tabii ki kardeşinin, yani bizim, suçlu mu olduğumuzu soruyor. Aynı şekilde bu nokta için de tahminlerim vardı ama bu konuya da finale kadar pek değinilmedi. Oyun yine de bu suçluluk duygusunu, final sahnesi için oyun boyunca ortaya birkaç kere attı, olumlu sayabileceğim bir kafa karışıklığı oluşturdu ki çok güzel bir düşünceydi bu. Bu arada, tahmin edebileceğiniz gibi Arizona’da olduğumuz için hedefimiz olan sınıra da yakın sayılırız.
Oyunun ilk sahnelerinde, daha kampa dönmeden önemli görünen diyalog seçimleri yapıyoruz ve bu seçimler ne yazık ki gelecekte gelip, bizi tekrar bulmuyor veya buldu da ben fark edemedim, bilemiyorum. Her neyse, Daniel ayrıca geçen bölümlere göre çok daha fazla güç kullanıyor ve bu da kendisinin artık gücü ile yaşamaya alıştığını gösteriyor. Yalnız, bu durum da çok fazla etkili olmuyor. İki kardeşin baş başa olduğu sahneden sonra ise benim bu oyunu eleştireceğim bir başka sahne başlıyor.
Yine yeni insanlar karşımıza çıkıyor
Life is Strange 2 oyununun en büyük problemi, her bölümde sürekli olarak yeni karakterlerin oyuna sokulması ve bir önceki bölümlerden karakterlerin de unutulması idi. Bu bölümde de en az 3 adet yeni karakter tanıştırıldı. Bu karakterlerden sadece 1 tanesi benim için inanılmaz heyecan verici oldu, ondan daha sonra bahsedeceğim. Ayrıca, geçen bölümlerden de sadece kampımızdaki eski arkadaşlarımızın attığı mektupları gördük ve Facebook üzerinden Lyla’nın profiline baktık. Bu arada, neredesin Lyla?
Şimdi, geçen bölümlerdeki karakterlerden gelen mektuplar, internette o karakterlerin yazılarına rastlamamız veya profillerine bakmamız çok güzel bir şey. Bu sayede dünyanın sürekli olarak harekette olduğunu anlıyoruz. Yapılan bu şey, bu tip video oyunları için çok önemli ama bu karakterlerin sesli veya fiziksel bir şekilde tekrar ellenmiyor olması beni rahatsız ediyor. Yani, her bölümde dolu karakter tanıtmak yerine, sevilen karakterlerin üzerine gidilse, eminim bu oyun daha anlamlı olacak.
Bu arada, Büyük Kanyon’dan geri döndüğümüz zaman annemizin ve topluluğun kurallarından kaçan diğer birkaç insanın toplandığı küçük bir kasabaya gidiyoruz. Çölün ortasında olan bu kasabada, eş cinsel olan iki yaşlı amcamızın hikayesine, bir sanatçının hikayesine ve tabii ki annemizin hikayesine tanıklık ediyoruz. Bay Area gibi bir bölgede eş cinsel olmanın zorlu olduğunun gösterilmesi, gerçek olayların üstüne gidilmesi zaten benim bu oyunda çok hoşuma gidiyordu, bu bölümde o yönden iyiydi.
Tüm bunlar yaşanırken, Daniel’ın 10 yaşına bastığını ve bir doğum günü partisinin yapıldığını öğreniyoruz. Ayrıca, araya boş bir cümle almış gibi oldum ama ırkçılık ve homofobi gibi gerçek olaylara değinildiği gibi yine bu oyunda Minecraft gibi gerçek markalardan bahsedilmeye devam ediliyor. Life is Strange 2, Mimecraft yerine gerçek bir markadan bahsettiği için bence çok daha kaliteli bir dünyaya sahip oluyor piyasadaki diğer video oyunlarına göre. Zaten bunu her bölüm incelememde demiştim.
Life is Strange 2, herkesi final bölümünde hatırlıyor
Biraz önce Life is Strange 2 oyununun diğer bölümlerindeki karakterlerin mektuplarla veya sosyal medya aracılığı ile geri döndüğünü söylemiştim. Captain Spirit gibi bazı diğer karakterler de diyaloglarla veya yapılan resimlerle karşımıza çıkıyor. Bu sırada, yaşadığımız yeni küçük kasabada David isimli birisi daha yaşıyor. Life is Strange serisinin ilk iki oyununa tapan birisi olan David ismi geçtiğinde nasıl heyecanlandığımı anlatamam. Acaba o David, ilk oyunlardaki David miydi?
En başta kendisini tanıyamadım, hatta sorunlu bir kıza sahip olduğunu söylediği zaman bile tereddütte kaldım çünkü sanıyorum ki farklı bir ses sanatçısı seslendiriyor kendisini ama oyunun bir bölümünde David’in karavanına girebiliyoruz ve o karavan adeta Life is Strange kokuyor. Bu noktaya kadar benim hiçbir şekilde net olarak ilgimi çekememiş olan Life is Strange 2, bir karavanda Chloe ve Max’in birlikte çekilmiş yeni fotoğrafını bana gösterdiği zaman inanılmaz duygulandım.
Orijinal oyun ile bu sezonun aynı evrende geçtiği zaten biliniyordu. Hatta daha önce ilk sezondaki seçiminize göre farklı bir Arcadia Bay bölgesini de görebiliyordunuz. Fakat Max ve Chloe’nin en güncel hallerini görmek benzersiz bir deneyimdi benim için. İkisi de o kadar sevdiğim karakterler ki bir an Daniel, Sean ve Lyla üçlüsünü bile tamamen unuttum. Bu arada, David sayesinde çok kötü gelişmeler de öğreniyoruz. Mesela, Chloe’nin annesi ne yazık ki ilk sezondaki felaketten sonra ölmüş.
David’in anlattığına göre o felaketten zarar görmeden sadece Max ve Chloe çıkmış, şehir tamamen yok olmuş ve David ile birkaç kişi hariç herkes şehri terk etmiş. David ise şehri tekrar kurmak için çabalamış ama nedendir bilemiyoruz, kendisi daha sonra topluluktan kaçma kararı almış. David ayrıca o bölgenin kendi mezarı olabileceğini de söyledi ama nedenini bilemiyorum. Bu arada, Life is Strange 2, 2015 ile 2017 arasında geçiyor ve bu seneler içerisinde Max ve Chloe’nin yaşadığını da öğreniyoruz.
Max ve Chloe ikilisinden sonunda bahsedildi
Max ve Chloe hakkındaki hikayeyi anlatıp, benim en büyük sorularımı cevaplayan David, karavanında birkaç fotoğraf ve ilgi çekici belge de bulunduruyordu. Normalde sanıyorum ki o karavanda birkaç dakika geçiriliyordu ve David ile de birkaç dakika konuşuluyordu ama ben en az 10-15 dakikamı bu bölümlerde geçirdim. Hatta bölüm bittikten sonra David, biri ile telefonda konuşuyor. Onları da dinlemeye çalıştım dakikalarca ama o konuşmadan herhangi bir bilgi alamadım ne yazık ki.
Bu arada, David’in ilk oyunlara göre bir tık düzeldiğini belirtebilirim. Kendisi yine askeri bir yapıda ama artık biraz daha rahat ve kendisi, polisin hareketlerini takip edebilmemiz için bir polis tarayıcısı bile veriyor. Ayrıca kendisi, uzay ile de ilgileniyor gibi görünüyor. Buna rağmen David ile Sean, baş başa konuşuyor ve David, bizim direkt olarak teslim olmamızı, bu şekilde her şeyin daha iyi olabileceğini anlatıyor ki zaten bu noktada anlaşılıyor ki finalde ya kaçacağız, ya da teslim olacağız.
Olayları tam olarak sırasıyla anlatmadım. Aslında, David’in ismini ilk duymamız ile kendisini görmemiz arasında ayrı bir bölüm bulunuyor. Bu bölümde annemiz ile yürüyüş yapıyoruz, kendisi ile zaman geçiriyoruz ve sonrasında da öğreniyoruz ki dördüncü bölümde yaşanan felaketten sonra sadece polisler değil, federaller de peşimizde ve yakında bizim yaşadığımız bölgeyi öğrenecekler. Bu sebepten ötürü de Daniel ve Sean, tek başına sınıra doğru bir sonraki sabah yola çıkıyor.
Bu olaylardan önce Lyla karakterinden oyun boyunca bolca bahsediliyordu; ben kendisinin ortaya çıkacağını düşündüm ama öyle bir şey olmadı. Günümüzde ise annemiz, bizim için kendisini feda edeceğini, polislere karşı bize zaman kazandıracağını belirtiyor ama oyunda böyle bir şey olmuyor. Büyük bir hazırlıktan sonra yola çıkıyoruz ve Meksika sınırında kurulmuş olan duvar ile baş başa kalıyoruz. Daniel, güçleri ile duvarı ayırıyor ve arabaya tekrar yöneliyoruz ama işler bozuluyor.
Life is Strange 2, ırkçılığın dibine vuruyor
Duvar yıkılmadan önce öğreniyoruz ki kasabaya baskın yapmışlar. Bu baskında neler oldu bilmiyoruz ama biz duvardan geçmek için arabamıza yönelmeden önce birisi keskin nişancı tüfeği ile Daniel’ı kolundan vuruyor. Ben, polislerin geldiğini düşünürken, kirli polisler için çalışan ve sınırda Meksikalıları ülkeye almamak için uğraşan iki ırkçı tip geliyor. Ardından polisler de geliyor ve herkes göz altına alınıyor. Polis, bizim arandığımızı anlayınca da federalleri sınıra çağırıyor.
4 Temmuz’da hapishanedeyiz. Bu gün, tabii ki Amerika Birleşik Devletleri için Bağımsızlık Günü olarak geçer. Bu günde biz, hapishanedeyiz ve yine bolca ırkçılık ardından iyi bir polis ile sorguya giriyoruz. Bu sorguda çok fazla şey olmuyor, zaten daha gerçek sorgu bile başlamadan güçlerini kullanan kardeşimiz, bizi kurtarmaya geliyor. Karakoldan kaçma bölümü boyunca Daniel, bu bölüme kadar yetiştiği gibi hareket ediyor. Yani, kendisini sevgi ve anlayış ile yetiştirirsek, kendisi kimseyi öldürmemeye çalışıyor.
Nedendir bilemiyorum ama karakolu birbirine katan iki kardeş, doğruca resmi sınır kapısına yöneliyor ve orada tabii ki bizi bir ordu polis bekliyor. Bu noktada iki kardeş duygulu bir konuşma yapıyor ve sonunda da final seçenek karşımıza çıkıyor: Ya teslim olacağız, ya da güçlerimizi kullanarak polisleri aşacağız ve sınırı geçeceğiz. Bu noktada, iyi finali teslim olmak veriyor ve ben bunu bilmeden teslim oldum; en doğrusu bu olacaktı. Kimsenin zarar görmesi gerekmiyor ve bu iki kardeş, zarar veren insanlar değiller.
Oyunun uzun final sahnesi ise bu seçimden sonra başlıyor. Teslim oluyoruz, kardeşimizi ve bizi alıyorlar. Yalnız, bizi polisler alırken, kardeşimizi geçen bölümden tanıdığımız bayan avukat/polis alıyor. Bunun sebebi ise Daniel’ın herhangi bir şekilde suçlanamayacak kadar küçük olması. Biz, 2015-2017 senelerinden, 2033 senesine kadar hapiste kalıyoruz. Oyun, 2017 ile 2033 seneleri arasında yaşanan en önemli olayları da birer fotoğraf ile gösteriyor ki bu fotoğraflarda Daniel’ın başarılı hayatı görünüyor.
Mutlu sona, önemli bir feda ile ulaştık
Life is Strange 2 oyununun finalinde Sean, hayatından 15 seneden feda etti ki Daniel, mutlu ve rahat bir olay yaşayabilsin. Sınırdan sonra Daniel, muhtemelen dedesine ve anneannesine geri verildi. Burada mezun oldu ve bir şekilde iki kardeşin hikayelerini anlatan bir çizgi roman piyasaya sürüldü. Daniel’ın arkadaşları ve ailesi ile çekildiği mutlu fotoğraflar, ilk defa çalışma deneyimi, ilk defa kendi evine çıkması ve çok daha fazlası fotoğraflarla gösteriliyor ve amacınıza ulaştığınızı anlıyorsunuz.
Life is Strange 2 oyununun finali boyunca sadece David’in sahnelerinde inanılmaz ilgiliydim; Max ve Chloe’nin fotoğraflarını ve belgelerini görmem inanılmaz duygulandırmış beni. Bir de bu final sahnesinde duygulandım. Bu sahnede Sean’ın amacını net olarak anlayabildim, neden tüm bunları yaptığımızı, küçük kardeşimizin mutluluğunun ne kadar önemli olduğunu anlayabildim. Her neyse, tüm bunlardan sonra, 15 sene sonra Sean, hapishaneden çıkıyor ve başka bir sahne görüyoruz.
Seçimlerimize göre bu sahne değişir miydi, bilemiyorum ama 15 sene sonra Sean, hapishaneden çıktığı zaman onu büyümüş bir Daniel, güzelleşmiş bir Lyla ve yaşlanmış bir annemiz karşılıyor. İlk bölüm hariç, dört bölüm boyunca Lyla için yalvardım ve kendisi sadece oyunun en son sahnesinde tekrar döndü ve herhangi bir etkileşim şansımız da olmadı. Zaten hikaye bitmişti, biz sadece kontrolümüzde olmayan bir gün gördük. Bu arada, bu dört karakterin de büyümüş halleri gerçekten başarılı idi.
Anlamadığım bir şey var ki bu buluşmadan sonra annemiz ve Lyla kayboluyor; Sean ve Daniel, ilk bölümde kamp kurdukları yere geri dönüyorlar ve bir gece geçiriyorlar. Sean, ağlıyor ve Daniel onu teselli ediyor. Tabii biz hiçbir konuşmayı duyamıyoruz. En son sahnede ise Sean ve Daniel, farklı arabalara binip, farklı yollara gidiyorlar. Sevgili Life is Strange 2, neden? Bu iki kardeş, mutlu olabilmek için neler yaşadı ve sonucunda herkes ülkede kaldı ve hiçbir açıklama olmadan ayrılık yaşandı. Neden?
Life is Strange 2, final bölümü ile beni şaşırttı
Evet efendim, 1 seneden uzun bir süre sonra Life is Strange 2 oyununun macerası bitti. Sean ve Daniel, ayrı yollara gitti ama herkes mutlu. Hapishane çıkışı sahnesinden sonraki sahneler benim sadece kafamı karıştırdı, bence o sahnede de final verilebilirdi ama olsun. Hikaye haricinde bu bölümde çok güzel bir deneyim yaşadım kesinlikle. Her şeyden önemlisi, bu final bölümü benim için bu oyunun en anlamlı bölümü idi. Yalnız, genel olarak hikayeden ne yazık ki hala memnun değildim.
Hikaye haricinde, bu oyunda sunulmuş olan seçeneklerin az olması da dikkatimi çekti. Buna rağmen oynanış anları eğlenceli idi ve özellikle hazine avı oynadığımız bölüm çok güzeldi. Grafik ve performans ise eskisi gibiydi. Yalnız, bu oyunu daha önce 4K bir televizyonda oynamamıştım. Geçen ay televizyonumu değiştirdiğim için bu final bölümü PlayStation 4 Pro konsolum ile 4K/HDR televizyonumda deneyimledim. Oyunda HDR desteği yoktu ama 4K bence başarılıydı bu oyunda.
