Shadows of Doubt incelemesi

Shadows of Doubt, sizi sandbox tipinde, clockwork bir dünyaya sokan, voxel grafikli bir dedektiflik oyunu. Her vatandaşın kendi hayatı ve rutini var, herkes isimlendirilmiş ve şüpheli veya kurban olabilir. Siz de oyunun kontrol edilebilir karakteri olarak daha iyi bir yaşam ve bu kentsel kabustan kaçabilmek için sosyal sıralamanızı yükseltmeye çalışıyorsunuz. Oyun, inanılmaz bir şeyin iskeletine sahip ama kemiklerin çökecek kadar içi boş olduğunu fark etmek pek de zaman almıyor. Bu oyun için spoiler vermek imkansız, bu yüzden de incelemede her şeyden bahsedeceğim.

Shadows of Doubt tamamen prosedürel olarak oluşturulan işler ve çözmeniz gereken bir avuç suç arketipinden oluşan bir macera. Çözebileceğiniz el yapımı bir cinayet de var ve bu inanılmaz. Oyunda geçirdiğim ilk birkaç saat beni büyüledi; canlı hissettiren bu şehrin bir parçasıydım. Bu ilk el yapımı cinayeti çözdükten sonra oyunun kalbine atılıyorsunuz, sosyal seviyenizi yükseltmek için işler yapıyorsunuz, böylece daha iyi bir yerde emekli olma hayaliniz adım adım gerçekleşiyor. Ayrıca, oyunda şehrin ve deneyimin nasıl kurulmasını istediğinize dair size geniş bir yelpaze de sunuluyor.

Shadows of Doubt içerisinde ister The Dead of Night isimli el yapımı cinayeti seçin, ister sandbox modunda şehirdeki rastgele suçlarla uğraşın, şehre ve karakterinize isim vererek başlayacaksınız. Şehir büyüklüğünden tutun da başlangıç parasına, kilit açma sayısına ve düzinelerce başka seçeneğe kadar her oyunu istediğiniz deneyime uyacak şekilde tasarlayabilirsiniz. Çoğu çeşitli durum efektlerinin kapalı veya açık olmasıyla ilgili olsa da makul sayıda seçenek var. Bir şehir oluşturmanın uzun süreci tamamlandığında geceye doğru yola çıkacaksınız.

Shadows of Doubt, direkt olarak birinci şahıstan oynanıyor. Oyunun ana özü, her karakterin bir adı ve günlük rutini olan bir şehirde olmanız. Bu insan ve bina labirentinde kendinize çözecek suçlar bulmak için öncelikle yerel restoranlarda o işleri aramanız gerekecek. Bu işleri, kamera ve vücut zırhı gibi bir avuç eşya satın alabileceğiniz nakit para kazanmak için yapacaksınız ve bunlar da sınırlı bir envanter yuvası kaplıyor. Bazen bu rastgele yan işler sırasında bir cinayet işlenir ve siz de bunu çözmeye çalışıp, çalışmamayı seçebilirsiniz. Seçim tamamen size ait.

Deneyimlediğim en az 5 farklı cinayet arketipi vardı ve çözülecek her iş ve suç, prosedürel olarak oluşturulmuş bir insan ve yer karışımı idi. Bunun neredeyse sınırsız bir tekrar değerine yol açması gerekir ama bir veya iki saat sonra oyunu oldukça tekrarlayıcı buldum. Suçlarda veya işlerde, Erken Erişim sürecini oynadıktan sonra, 1.0 sürümü gibi hissettirecek kadar çeşitlilik yok. Bu gerçekten çok büyük bir hayal kırıklığı idi; oyun tam çıkışını gerçekleştirmiş gibi durmuyordu. Zaten işlerin çoğunda rastgele bir yere saklanan bir evrak çantasını bulmanız gerekiyor.

Söz konusu evrak çantasına sahip olduğunuzda, çalışmaya başlamak için menü tabanlı tahtanıza eklediğiniz ipuçlarını kullanacaksınız. Tahta, Shadows of Doubt içerisinde bir vakayı nasıl çözeceğinize dair herhangi bir ipucuna sahip olmak istiyorsanız anlamanız gereken ana mekanik. İlk öğretici cinayet vakası sizi idare eder ve nasıl çalıştığına dair yanlış bir fikir oluşturur. Evrak çantası malzemeleri dışında hiçbir şey doğrudan ona sabitlenmiyor. Bir ipucuyla her karşılaştığınızda, iğneyi manuel olarak seçmeniz ve tahtaya koymanız gerekir.

Bu sayede arayabileceğiniz telefon numaralarına ya da üzerine tıklayabileceğiniz adreslere kolayca ulaşabiliyorsunuz, oyun sizi doğru yöne yönlendiriyor. Tahta, birkaç cinayeti çözdüğümde aynı şeymiş gibi hissettirdiği için etkilendiğimi hissettiğim ilk alandı, tabii ki bir davanın başlangıcı bana devam etmek için yeterince geçerli bilgi verdiğinde… Çoğu zaman bir saldırgan veya hedef için size verilen tanımlar, 100’den fazla insanın yaşadığı bir şehirde kim olabileceği hakkında herhangi bir fikre sahip olmak için çok belirsiz. Bana iki ana ipucu veren birçok işim ve cinayet vakam oldu.

Bu ipuçları da “yeşil gözleri var” ve “x kadar para kazanıyorlar” idi. Bana bu kişinin kim olduğuna dair herhangi bir fikir verecek başka hiçbir şey yoktu ve ilkel bir kullanıcı arayüzü aracılığıyla olay yerindeki birkaç düzine insanı sorguladıktan sonra bile, kim olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu ve bir sonrakinin bana devam etmek için somut bir şey vereceğini umarak davayı bırakmak zorunda kaldım. Kontroller, fare ve klavyede iyi çalışsa da kontrolcüde biraz sıkıntılı idi. Bu da konsol versiyonları için bana pek umut vermiyor efendim.

Zaman hızla geçiyor ve günler geçtikçe ipuçları kayboluyor. Bir günden daha eski bir dava için bir iş görürseniz vazgeçebilirsiniz; hedefinize vardığınızda herhangi bir parmak izi, kan ve hatta ceset kaybolmuş olacak. Bu fikir, tasarımının ne kadar elverişli olduğu nedeniyle pratikte uygulanması nadiren eğlenceli hissettiriyor. Oyunda herhangi bir hikaye modu olmadığından, her zaman şehrinizdeki her şeyi seçtiğiniz seçeneklere göre prosedürel olarak oluşturan sandbox modunda oynuyorsunuz. Ne olursa olsun tek ana amaç, sosyal sıralamanızı belirli bir sayıya yükseltmek ve o şehirden çıkmak. Şehir ise her zaman farklı isimlere sahip olabilen benzer binalarla dolu bir ızgara.

Değişmeyen tek şey, dava formları ve ekipman satın almak için gitmeniz gereken belediye binası. Her binanın düzeninde kameralar, havalandırma delikleri, kilitli/kilitsiz kapıların bir karışımı ve daha fazlası var. Kilit ve güvenlik sistemleri, çeşitli ortamlarda bulacağınız maymuncuklarla açılabilir veya kırılabilir. Kimse sizi görmediği sürece herhangi bir eve girebilir ve herhangi bir şey çalabilirsiniz. Oyunda büyük bir risk/ödül faktörü var ama sistemler üzerinden hile yapmak kolay; bilgi almak için birini dövebilirsiniz ve daha sonra bu unutulup, gidiyor. Girmemeniz gereken bir alana girdiniz ve biri sizi gördü mü? Gizlice çıkmak için başka bir yol bulduğunuz sürece sıkıntı yok.

Shadows of Doubt, seçimlere odaklanan harika fikirlere sahip bir oyun ama her zaman boş bir kabuk gibi hissettiriyor; amaçtan veya çeşitlilikten yoksun. Oyun, vokseller ve noir sanat tarzını kullanarak zaman zaman harika görünüyor. Bir gökdelenin tepesinden pencerelerden atlamanızı ve hiç hasar almamanızı sağlayan siber punk tarzı yükseltmeleriniz var ama çoğunun olumsuz bir tarafı da var. İmplantlarınızı yükseltmenin tek yolu, onları insanların evlerinden çalmak ve en büyük şehir varyantında, yüzlerce olmasa da düzinelerce daire var. Gün boyunca çoğu insan işindeyken, alarm sistemlerini devre dışı bıraktıktan sonra gönlünüzce hırsızlık yapabilirsiniz ve bu biraz eğlenceli.

Yine de genel oynamaya devam etme hissi eksikliği hem görevlerinde, hem de şehrin kendisinde ortaya çıkıyor. Bunlar isimleri ve işleri olan insanlar ama hepsi aynı birkaç tip gibi hissettiriyor. Çoğu, para ödemediğiniz sürece sizinle konuşmak istemiyor, birkaçı ise hedefinizin veya şüphelinizin ayrıntılarını doldurmaya çalışırken adlarını veya adreslerini sorarsanız nazik davranacak ve ne olursa olsun bunu yapacak. Oyunda çok fazla sistem var ama bunların içinde sadece birkaç varyasyon var. Yani, 4’den fazla şehirde en az 5 saat oynadım ve aynı işleri, cinayetleri ve durumları onlarca kez gördüm. Bu da harika görünümlü, harika sesli bir oyunu hayal kırıklığına uğratıyor.

Müzik, deneyimlediğiniz her şeye uyan sinematik noir cyberpunk tarzıyla mükemmel. Seslendirme yok ve diyalogların çoğu biriyle her etkileşime girdiğinizde tekrarlanıyor. Shadows of Doubt aslında kağıt üzerinde harika olmalı gibi görünüyor ama çeşitlilik eksikliği o kadar çabuk tekrara yol açıyor ki bu 1.0 ve konsol sürümünü tavsiye edemiyorum. Geliştiriciler oyunu yeni içeriklerle, özellikle de öğretici görev gibi daha yönlendirici bir şeyle desteklemeye devam ederse, potansiyel olarak bir bağımsız oyun klasiği haline gelebilir ama şimdilik oyun potansiyelinin sadece bir gölgesi.

Shadows of Doubt eğer hala Erken Erişim sürecinde olsaydı, gelecekte yeni içerik ve çeşitlilikler ile sorunlar düzelecek diyebilirdim ama oyun zaten bir süredir bu süreçte ve 1.0 sürümlü çıkışını gerçekleştirdi. Ayrıca, bu tam sürüm için reklam edilen yenilikler de ya oyun içinde tam bir hayal kırıklığı idi, ya da reklam edildiği kadar çeşitlilik katmadı oyuna. Mesela, yeni katil aksiyonları gelecek diye bekliyorduk ama sadece 1 tane geldi. İnsan kaçırma gibi yeni suçlar da kendisini anında tekrar etmeye başlayan diğer suçların yanında gayet aynı görünüyor.

Shadows of Doubt içerisinde güya bir özel dedektifiz ama bir özel dedektif olmanın klasik işlerini hiçbir zaman yapmıyoruz. Mesela, insanları takip etmiyoruz ve karısını-kocasını aldatan insanlarla karşılaşmıyoruz. Şirketler için farklı suçlar çözmüyoruz. Oyunda özel dedektif gibi hissetmiyoruz. Bu beni inanılmaz derecede hayal kırıklığına uğrattı. Hiçbir şekilde bitmiş bir oyun değil… Bu oyunun noir tipinde olduğunu belirtmiştim ve kara filmlerin meşhur olduğu gözetlemeler, kumarhaneler ve organize suçlar hiçbir şekilde bu oyunun içerisinde yer almıyor.

Oyun yine de eğlenceli. Tamamlanmamış bir oyun olduğunu bile bile Shadows of Doubt yapıtından keyif aldım. Potansiyel ve vizyon var ama gerisi yok. Bazen, katil sizinle dalga geçerken oyun sizi neredeyse çözülemez bir vakayla vuruyor. Bu anlar sinir bozucu ama olan şey de gayet iyi, sadece yeterli değil. Yaptığınız işler kendisini tekrar etse bile bu tarz bir oyun için eğlenceli, arama kayıtlarını gizlice incelemek kendimi bir dedektif gibi hissettiriyor filan. Yine de eğer bu oyunu satın alacaksanız, büyük bir indirim beklemenizi öneriyorum.