Günümüzün yıpratıcı dünyasında, insanlığın iyiliğine dokunan bir oyun türü olduğunu bilmek güzel. Bazıları bunun gerçekliğe kurgusal bir bakış olduğunu söyleyecektir ve o kişiler haklı da zaten. Eğer video oyunları, her gün yaşadığımız saçmalıkları taklit etmeye çalışsalar, hayattan kesitler sunan bu oyunlar iç karartıcı olurdu. Geçmiş zamanlarda Harvest Moon olarak bilinen fantastik Story of Seasons serisi benim her zaman yakından takip ettiğim ama aynı oranda oynadığım bir seri değildi. Her şeye rağmen, bu yeniden yapım şeklindeki klasiği oynadığım için çok mutluyum.
Story of Seasons: A Wonderful Life, orijinal olarak GameCube için çıkmıştı ve ben tabii ki o sürümü oynamamıştım. Bu yüzden de aslında oyuna kör bir şekilde giriş yapıyorum; deneyim hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Bildiğim tek şey, oyunun geleneksel formülden uzaklaşmış olduğu. Bu da beni hem heyecanlandırdı, hem de temkinli olmamı sağladı. Öncelikle, oyunu daha geniş bir kitleye sunmak için kodun nasıl yeniden yazıldığını övmem gerekiyor. Bu oyunda artık sadece erkek değil, kadın da olabiliyorsunuz. Zamirler de özgürce seçilebiliyor, bu da daha fazla oyuncuya kendilerini temsil etme şansı veriyor. Romantizm hiçbir şekilde etkilenmiyor; tüm kimlikler kucaklanıyor.
Story of Seasons: A Wonderful Life oyununun sahip olduğu türe tamamen yeni bir oyuncuysanız, etkileşimlerin temelde yattığını bilmeniz gerekiyor. Köylülerle bazen mutluluk derecesine varan bir bağ kurmak için karşılıklı hoşbeş etmek zorunda kalabiliyorsunuz. Bunu yapmak onların kişiliklerini ya da ne tür maddi hediyelerin ilgilerini çektiğini öğrenmenin kapısını açıyor. Bu video oyununda bu bilgi özellikle çok önemli; hatırladığım kadarıyla bu seride ilk kez bir hikaye var. Üstelik bu hikaye, ölmüş bir büyükbabadan bir çiftlik miras almak gibi sıkıcı bir klişe de değil.
Bireysellik bu deneyimlerin can damarı için hayati önem taşıyor. Story of Seasons: A Wonderful Life içerisindeki her karakterin tavrı aynı olsaydı, sıkıcı olurdu. Ne yazık ki burada durum orta halli. Elbette, birkaç karakterin kişiliği bayağı bir ön plana çıkıyor ama kabaca oyunun %50’si vasat duruyor; sanki kendi balonlarından çıkıp, bize gerçek benliklerini göstermelerine izin verilmiyor gibi. Bunu satır aralarında görebiliyorum ve işaretler periyodik olarak ortaya çıkıyor. Cazibeleri ortaya çıkmaya çalışıyor ama bunu denediğinde de jenerik diyaloglar tarafından engelleniyor. Karakterlerin canlı olmasına izin verme konusundaki tereddüt garip bir seçim. Yine de bu durumu herkes aynı görmeyebilir. Karakter kadrosunun diğer yarısı ise keyifli idi.
Story of Seasons: A Wonderful Life, karakterleri ile arada kalıyor aile yapısı ile ön plana çıkıyor
Story of Seasons: A Wonderful Life içerisindeki karakterlerin kendi tavırlarına sahip olması konusuna gelince, güçlü bir çeşitliliğe sahip olma anlamında geniş değiller ne yazık k ve klişelere oynuyorlar. Bunun yanında, karakterlerin geçmişini çözmek ve mesafeli davranışlarının nedenini keşfetmek de ilginçti; bu elbette dünyayı sarsan bir olay değil ama ağırlık katıyor oyuna. Sonunda evlendiğim kadın olan başka bir karakterin geçmişinde sakladığı ilginç bilgiler var ama oyun bunları çok keşfetmemize izin vermiyor. Bu yüzeysel bir tatlılık veya kur yapmak hoşuma gitse de, keşke konuşmamız daha derin detaylara inmesini açıkçası isterdim.
Tatlılıktan bahsetmişken, Story of Seasons: A Wonderful Life içerisindeki ikinci yıl gerçekten çok sevimli. Eğer bilmiyorsanız, bu video oyununun ana kancası bir çocuk yetiştirme becerisidir. Bu bölümde oyun seansımı kişiselleştirmem için bana fırsatlar sunuluyor. Örneğin, bebek için bir isim seçebiliyorum, ancak bebeğin erkek veya kız olması şansa bağlı. Zaman içerisinde kurduğunuz aile içerisindeki tartışmaları izlemek çok “wholesome” bir his veriyor. Evrensel olarak övülmeyeceğinden emin olsam da bence bahsetmeye değer bir özellikti bu.
Story of Seasons: A Wonderful Life içerisinde hayranı olduğum ve gelecek oyunlara da taşınmasını umduğum bir başka şey de flörtleşmeler. Biriyle randevulaştıktan sonra, diyaloglarının bunu yansıtması beni çok etkiledi. Oyundaki bu üç boyutlu karakter modellerine gözle görülür bir yaşam soluğu enjekte ediyor bahsi geçen bu özellik. Bu kadar küçük bir düşüncenin kalite üzerinde bu kadar büyük etkileri olabilmesi çok şaşırtıcı. Oyunbazlık, seriye yavaş yavaş girmesini umduğum bir başka özellik. Ne de olsa bu yapıtta inandırıcılığa katkıda bulunan kalıntılar var.
Story of Seasons: A Wonderful Life içerisinde bana bu çocuksu coşkuyu veren şey ise kelime oyunları. Sağlıklı bir dozda kelime oyunu yapılıyor ve ben buna doyamıyorum. Kabul etmek gerekir ki bunu tam anlamıyla takdir etmek için belirli bir mizah anlayışı gerekiyor. Bununla birlikte, yukarıda bahsettiğim karizmatik enerjinin bu tek satırlık sözlerden yayıldığı fark edilebilir. Bir diğer yandan da bu simülasyon gezintilerinde aletlerin yükseltilmesi genellikle garantilidir. Bir sonraki adıma ulaşmak için atılan adımlar genellikle oyuncunun demirciyi ziyaret etmesini gerektirir. Madenlerde ya da vahşi doğada topladığım malzemeleri takas ederek, daha az enerji harcayan ve çiftçiliği kolaylaştıran gelişmiş bir varyasyon inşa edilebilir.
Oyun bizlere bir şey anlatmak için pek de zaman harcamıyor; karışık bir deneyim sunuluyor
Story of Seasons: A Wonderful Life içerisinde ekipman yükseltmek kulağa hoş geliyor ama burada pek uygulanabilir değil. Karakterler konuşmak, bu rahat iş yüküne giden altın bilettir. Bu sağlam bağı kurmak için köylülerle yakınlaşmaya yönelik bir bağlılık olması gerekir; eğer kişi yazım açısından ileride ne olacağının farkında değilse, o zaman tatminsizlik hissedebilir. Evet, erken güçlendirmeleri satın almak mümkün. Nadir ögelere ihtiyaç duyan sadece sonraki formlar. Para harcayarak varsayılan sürümden, bakır sürüme geçebilirsiniz. En iyinin en iyisini, mahsulün kaymağını elde etmek için arkadaş edinmek gerekebiliyor.
Benim gibi içine kapanık oyuncular için bu korkutucu bir durum olabilir ama neyse ki benim Story of Seasons: A Wonderful Life içerisindeki karakterim tam tersim. Onun dışa dönük ideolojileri, vekaleten yaşamamı sağlıyor. Şunu da belirtmeliyim ki, söz konusu aletlerin satıcının eline geçme oranı, ki bu arada, belirli günlerde satıcının eline geçiyor, sanırım rastlantısal. Buna pek emin değilim. Aslında birkaç ön koşul olabilir, ancak bu açıkça belirtilmiyor. Ne olursa olsun, nu aslında oyundaki bilgilerin oyuncuya aktarılmasındaki zayıf yeteneğin kanıtı olarak hareket ediyor.
Tüm bunların haricinde oyunun hikayeyi nasıl ilerlettiğini gördüğünüz zaman başınız dönebilir. Karakterlerle kaynaşmayı, hikayede ilerlemeyi seviyorum ve eğer senaryo mükemmelse, ki öyle de oluyor, bu tip bir oyunu çok sevebilirim. Mesele şu ki, herkes benim gibi değil. Diyalog okuma zahmetine katlanmak zorunda kalmak bir engel olabilir. Bence metin ve oyun arasında bir denge olmalı, ancak Story of Seasons: A Wonderful Life içerisindeki terazi orantısız. Okumak herkesin harcı değil ve bu oyun sizden çok fazla okuma yapmanızı istiyor.
Bir başka problem de kimin bana ne verdiği belli olmadığı için belirli bir öğeyi nasıl alacağımı asla bilemememdi. Her zaman sonuç vermeyen, tamamen karanlıkta bir atıştı. Tanıdıklar edinme konusunda gayretli olsam bile, çabalarım boşa gidebilirdi. Uğruna çabalayacağım bir hedef olmayınca, ki çiftçilik simülatörlerinde genellikle bu şekilde hareket ederim, bir ağacın altında gitar çalan hippi ozan yerine yaşlı bir çiftle konuşmanın önemini ayırt etmek zorlaşıyor. Karakterlere gevezelik etmek akılsızca bir görev haline geliyor – geçmişleri çözmede gerçek bir entrika olmadığı sürece, ki neyse ki bu durum zamanın %50’sinde geçerli.
Story of Seasons: A Wonderful Life da enflasyondan etkilenmiş bir dünya sunuyor bizlere
Story of Seasons: A Wonderful Life içerisinde de enflasyon almış başını gidiyor. Yine de avatarım için ekstra kıyafet seçenekleri gibi şeyler pahalı değil. Fiyatları tamamlayacak ve karakterimi sınırlı bir seçimle giydirecek kadar parayı kolayca kazanabiliyorum. İşin korkunçlaşmaya başladığı yer ise konut genişletmeleri. Sayı çok fazla, altı haneli rakamlara ulaşıyor. Sadece bununla da sınırlı değil, özel süt verebilen inekleri kapmak da bir kol ve bir bacağa mal oluyor. Elimden geldiğince satmaya çalışsam da çabalarım boşa gitti; gerekli parayı bulmak sonsuza kadar sürüyor. Umarım yakında bir durgunluk olur ve ekonomi yeniden başlar; bu pek sürdürülebilir bir ekonomi değil.
Story of Seasons: A Wonderful Life içerisindeki en büyük sıkıntım, eğer genişletmeyi göze alamazsam, oyunun yalnızca dörtte üçünü deneyimliyorum. Bu pek cesaret verici değil; ilerleme hissi tıkanmış durumda. Yaşam kesiti oyunlarında, özellikle de diğer Story of Seasons oyunlarında, ekonomiklik ön planda gibi görünüyor. İlerlemelerim aynı zamanda görsel ve ruhuma güçlü bir başarı hissi veriyor. Bu değişiklikleri görmek, ilerlemeye devam etmek için ihtiyacım olan motivasyonu sağlıyor. Yine de ekonominin çok zorlayıcı olması, oyunun bir kısmını ulaşılmaz yapıyor.
Bu seride farklı mücevherler için mağaraya gitmek her zaman hızlı para kazanmak için harika bir yöntem olmuştur. Bu çok önemli bir nokta; neye rastlayacağımı bilmemek büyük bir keyif. Elbette, eylemin kendisi taşları parçalanana kadar tekrar tekrar vurmaktan ibaret, ancak bu gizem sayesinde tekrar asla yaşanmıyor. Story of Seasons: A Wonderful Life içerisinde yeraltına girdiğimde iç çektim – hayal kırıklığına hazır değildim. Kazmayla taş kırma mekaniğin iyi yönleri yok edilmiş ve yerine arkeolojik bir kazı getirilmiş. Kağıt üzerinde kulağa hoş geliyor ama sonra ne gerektirdiğini anlıyorsunuz. Bir fosil ya da mücevher ortaya çıkana kadar bir deliğin yanında durup akılsızca bir düğmeye tekrar tekrar basmam gerekiyor – bu çok sıkıcı.
Kazı alanı ilk yıl boyunca çok küçük kalıyor. Boyut göz önüne alındığında, kazabileceğim eşya havuzu iyi, bu yüzden sorun bu değil. Bölgede dolaşan iki karakter bana eşlik ettiğinde sular bulanıklaşıyor ve aralıklarla aniden duruyorlar. Eğer bunu benim yakınımda yaparlarsa, kaydırdığım toprak parçasını seçmek kolay olmuyor – imlecim varsayılan olarak o karaktere gidiyor. Bunun gerçekleşmemesi için kendimi tam olarak konumlandırmam gerekiyor, bu da onu rahatsız edici hale getiriyor. Şimdi, bu şikayet ikinci yılda hafifliyor, ancak kırk oyun içi gün boyunca bunu çekiyorsunuz.
Sadece insanlarla değil, hayvanlarla ve bitkilerle de yakından ilgilenmemiz gerekiyor
Hayvanlar; inekler, tavuklar, köpekler ve bazen de diğer çiftlik hayvanları ile hayattan kesitler türünün vazgeçilmezidir. Story of Seasons: A Wonderful Life oyununu diğerlerinden ayıran bir özellik, herhangi birine bakmayı ihmal ederseniz, yok olmalarıdır. Gördüğünüz gibi, bu yeniden yapım bu mekaniği eksen alıyor, bu da bire bir sahip olmayı seviyorsanız itici olabilir. Hafızam çok zayıf olduğu için bu durumu pek önemsemedim. Neyse ki, seyahati daha hızlı hale getirmek için hala bir at elde ediyorsunuz. Muhtemelen en sevdiğim özellik, ister fırçalayarak ister kucaklayarak olsun, sevgi göstermenin verdikleri ürünün kalitesini nasıl artırdığıdır – süt ve yumurta daha yüksek bir değer alır. Ne yazık ki fahiş fiyatlar bunu baltalıyor.
Sebze ve meyve ağaçları da dikme eylemi için yenilik getirmiyor. Beklendiği gibi işliyor, ancak çatlakların ortaya çıkmaya başladığı yer, makineye güç veren çarklar. Ürünlerin olgunluğa ulaşması için gereken süre söz konusu olduğunda, bu süre belirsizdir. Normalde, oyuncuların bir sonraki hamlelerini planlamalarına izin veren kesin bir pencere belirtilir. Bunun yerine, sadece çok hızlı veya biraz daha az hızlı olduğunu belirten şifreli bir açıklama var. Normalde, bu türdeki bir oyun, küçük şirin bir kasabaya odaklanır. Bu şartı da listeden çıkarabiliriz çünkü oyunda bir tane var. Ancak, manzara çirkin. Ne kadar boş olduğunu anlamak için bir bakış yeter de artar bile.
Modern standartlara getirmek için Nintendo Switch konsolunun arkasındaki gücü kullanmak faydalı olabilirdi. Geniş ve açık alanlarla grafiksel olarak oldukça zayıf. Daha güçlü bir CPU sayesinde, zorlanmadan çok daha fazla ağaç ve gür yeşillik çıkarabilirdi. Ciddi bir iyileştirmeye ihtiyacı var. Yine de hiçbir şey olmuyor ve sonuçta cansız bir düzen ortaya çıkıyor. Beni yanlış anlamayın; karikatürize görünümün büyük bir hayranıyım. Neşeli çiçekler parlak ve evler sevimli detaylara sahip. Karakterler fena değil, ancak tasarımları biraz daha ilham verici olabilirdi. Bazıları sade görünüyor, iki karakter ürkütücü bir şekilde küçük farklılıklarla neredeyse aynı. İneklerin gerçek orantılı olmasına rağmen diğer hayvanların abartılı bir görünüme sahip olması da garip.
Story of Seasons: A Wonderful Life, ambiyans tarafında da oldukça güçlü; yağmur damlalarının ne kadar rahatlatıcı olduğu beni şaşırtmaktan asla vazgeçmiyor. Suyun yakınındaysam, bir rahatlama hissi bedenimi sarıyor. Müzik ise bu sırada dingin. Mevsime bağlı olarak duyduklarımın değişmesini de çok sevdim. Baharda kuşlar yüksek sesle cıvıldıyor. Bu efektler bir araya gelerek insanı içine çekiyor. Sanki oradaymışım gibi hissettim. Çim veya toprak gibi yüzeylerde yürüdüğüm zamanki kesintisiz geçişi de takdir etmek istiyorum. Bu oyun övgüyü hak ediyor. Bu oyunu oynarken her seferinde kalbimde bir sükûnet hissettim. Tanıdıklık, beni saran sıcak bir battaniye gibi.
