Sevgili Capcom, sana bu mektubu henüz 7 yaşındaki bir çocuğun hayallerini, onlarca yıl sonra yıkmanın mutluluğunu yaşaman için yazıyorum. Şimdi karşıma çıkarttığın Street Fighter V: Champion Edition ile gönlümü almaya çalışıyorsun ama artık çok geç. Dört yıl önce kırılan kalbimin onarılması artık mümkün görünmüyor. Street Fighter 5: Champion Edition ile yeniden heyecanlanmamı sağladın, lakin kırılan bir kalp kolayca onarılır mı, bilemiyorum.
Street Fighter 5: Champion Edition ile başlasaydık, olmaz mıydı?
O günü dün gibi hatırlıyorum Sevgili Capcom. Takvimler 2016 senesinin Mart ayını göstermekteydi ve Street Fighter V ile yeniden karşıma çıkmıştın. 1990’lı yılların hemen başında, 7 yaşındaki bir çocuğun aklını başından alan bir oyunun, onlarca yıl sonraki yepyeni sürümünü vardı ellerimde. Biliyordum, Street Fighter III ile Street Fighter IV arasındaki keskin fark, Street Fighter IV ile Street Fighter V arasında bulunmayacaktı ama beklentilerimin çok gerisinde kalınacağını da tahmin edemezdim.
Street Fighter V oyunu gelmişti ve ben bu yapımın, görsel anlamda serinin bir önceki oyunuyla benzer temeller üzerine inşa edileceğinin farkındaydım. Fark edemediğim ise güvendiğim dağların etrafını kara bulutların sarmış olması ve karın yağmasına ramak kalmasıydı. Ne yazık sevgili Capcom, karşıma yarım bir oyun çıkarmıştın. Bu oyunun yalnızca 16 karakter barındırmasını sineye çekebilirdim ama içerisinde arcade modunun bile bulunmadığı bir Street Fighter oyununu bana nasıl anlatabilirsin, soruyorum.
Pek çok kişi, son dönemlerde çıkışını gerçekleştiren dövüş oyunlarında bulunan hikaye modlarının eksikliğinden yakınıyordu ama benim için şöyle bir dövüşçü seçip sırasıyla diğerlerini yendiğim bir arcade modu bile yetecekti. Oysa, elimdeki oyunda yarım yamalak karakterlerin hikayelerinin anlatıldığı bir bölüm, birkaç karşılıklı tekli dövüş yapılabilen seçenek ve dünyanın diğer bölgelerindeki oyuncularla mücadele edilen çevrim içi oyun oyun modundan başka bir alan bulunmamaktaydı.
Kısa sürede karakter hikayelerini bitirince şansımı çevrim içi maçlarda denemekten başka çarem kalmamıştı. Bu maçlara bir hevesle girdim çünkü onlarca yıldır Street Fighter oynuyordum. Maçların sonunda ne mi oldu sevgili Capcom? Beni, evire çevire dövdüler. Bazıları mücadele edip dövdü, bazılarıysa dinlene dinlene, tadını çıkara çıkara dövdü.
Rakipten kat kat fazla darbe vurduğum zamanlarda bile ne yapıp edip dişlerimi elime vermeyi ihmal etmediler. Haliyle ben de kısa sürede usandım ve geri çekildim. Sözüm ona oynaması kolay, ustalaşması zor bir oyun mekaniği üretmiştin ama hunharca dayak yerken, bir kez olsun yardımıma gelmedin be Capcom. Sonrasında tam yıldım derken, kocaman bir hikaye modunu çıkarttın karşıma.
Oysa ben her şey ücretsiz olarak gelmeye devam edecek sanmıştım
Dönemin dövüş oyunlarının olmazsa olmazı haline gelen hikaye modunu, benim gibi pek çok hayranın serzenişinden sonra oyuna dahil ettiğinde sana karşı oluşan öfkem biraz hafiflemişti. Gayet uzunca bir hikaye moduna başlayıp bitirmem de hayli zamanımı almıştı. Hala canım sıkıldığımda beş on adamı dövüp, bitirmek için çaba sarf edeceğim bir arcade modundan yoksundun ama günün koşullarını karşılamak adına, eğlenceli ve yeterli uzunluğa sahip olan bir hikaye modu hiç fena değildi.
Sonrasında seni anlamaya başladım. Bizlere daha fazla bekletmemek adına oyunu hızlıca çıkartmıştın ve içerikler tamamlandıkça bizlere sunacaktın. Ben böyle temiz duygularla beklerken, bir de baktım ki ben ve benim gibi Street Fighter hayranlarının cüzdanlarını hedeflemişsin sevgili Capcom. Yeni dövüşçülere sahip olmak için yıllık karakter biletleri satıyordun.
Bu karakterler, oyunda toplanan puanlarla da alınabiliyordu fakat çevrim içi maçlara gömülmeden birkaç tanesi ancak elde edilebilmekteydi. Bu da yetmezmiş gibi oyuna eklenen her arena için de ayrıca para istiyordun. Onlarca yıl sonra aramıza paranın gireceğini tahmin etmemiştim. Çevrim içi dövüşlerde birkaç kez daha dayak yedikten sonra ilk karakter biletini satın almak zorunda kaldım. Böylelikle yıl içerisinde oyuna gelecek olan karakterlerin hepsi seçilebilir halde oyunuma eklendi.
Yıllar sonra, Street Fighter 5: Champion Edition ile bu dört yıl boyunca cebimize göz dikerek sunduğun her içeriği tek bir pakette ücretsiz olarak sundun ama o dört yıl boyunca çektiklerimi ben bilirim. Ryu pijama giysin diye, Chun-Li daha havalı görünsün diye her bir parçadan para talep ettin. Her yıl gelen yeni dövüşçüler için sezon biletleri sattın ve beni de bu dönemde kaybettin.
Değdi mi peki bu yaptıklarına? Yıllar sonra geçmiş karşıma Street Fighter 5: Champion Edition ile parayla sattığım tüm içeriklerin hepsi senindir diyorsun. Bu paketteki toplam 40 karakter, 200’den fazla karakter kostümü, merak edip göremediğim ücretli sunulan tüm arenalar benim kırgınlığımı dindirir mi sence? Gerçi bu yıllar içerisinde getirdiğin bir şey öfkemi dindirmişti ama yine de bilemiyorum.
Arcade modunu çok güzel yapmıştın be Capcom
Evet, ben her bir parçana para mı vereceğiz karmaşasına düştüğüm sırada getirmiştin Arcade modunu. Al demiştin, senin istediğin bir parçaydı, ben onlarca yılı bir moda toplayım bir demet olarak sana sunuyorum. Sevinmiştim açıkçası. Karşımda, pek kimsenin bilmediği ilk Street Fighter oyunundan itibaren çıkan serinin tam 5 temel oyununun ayrı ayrı arcade seçenekleri duruyordu.
Örneğin, benim 7 yaşında tutkunu olduğum Street Fighter II seçeneğini tercih edersem, bu oyunda bulunan karakterlerin bulunduğu bir arcade modu deneyimi yaşıyordum. Tam istediğim gibiydi. Tabii ki her birisindeki karakterler, gerçek oyunlarıyla aynı sayıda değildi ama fazla karakter isteyen de Street Fighter V seçeneğini tercih edebilirdi. Bu katkı, şahsım adına sevindirici bir gelişme olurken, sen sevgili Capcom, para karşılığında içerik satmayı sürdürüyordun.
Şahsımı bir müddet oyalayan bu durumun ardından yeni karakterlere ulaşmak için yine benden ücret talep ettiğini gördüm. Elimde sınırlı bir oyun içi para bulunmaktaydı ve ben hangi dövüşçü için bu parayı kullanacağımı seçemiyordum. Bir de sık sık gelen ve oldukça yüksek boyutlu olan güncellemelerden bunalmıştım. Toplam boyutu 25 GB olan bir oyuna 15 GB’lık güncelleme geldiğinde insan çok şeyin değişmesini bekliyordu fakat ortada büyük bir değişiklik göremiyordum.
Ve seni terk etmeye karar verdim. Güncellemelerin oyun konsolunu açışımda defalarca karşıma çıkıyordu. Bir de otomatik olarak yüklenmiyor, oyunu açtıktan sonra içeriden kuruluyordu. Diğer oyunlar da vaktimi fazlaca almaya başlayınca, Street Fighter V isimli yapımı bir çırpıda silip attım. Bununla birlikte, bana çektirdiklerinin cezasını çekeceğine inanıyordum. Paragöz tutumlarının hesabını en kısa sürede verecektin ama öyle olmadı.
Peşi sıra senin etiketinle çıkan; Resident Evil VII, Monster Hunter World, Resident Evil 2 ve Devil May Cry 5 isimli yapımlarınla, biteceğini sandığım anda gönüllerde taht kurmayı başardın. Üstüne üstlük paragöz tutumun yalnızca Street Fighter serisiyle sınırlı kaldı. Diğer oyunlarında bu denli her adımda oyunculardan para istemedim ve nihayetinde bu inadından da vazgeçerek karşıma Street Fighter 5: Champion Edition ile yeniden çıktın.
Street Fighter 5: Champion Edition ile ilk kez tanışanlara ne mutlu
Seninle geçirdiğimiz bu dört yılı hiç yaşamamış olmayı dilerdim sevgili Capcom. Keşke karşıma doğrudan Street Fighter V: Champion Edition çıksaydı. 40 karakteri doya doya oynasaydım, her birisinin hikayesini peşi sıra bitirseydim. Keşke Arcade modunun tadına, 5 farklı yapıda çıkan tüm karakterlerle baksaydım ve daha en baştan o kocaman hikaye modunun içerisinde kaybolsaydım.
Oysa sen 4 yıl bana eziyet etmeyi, para kazanmak için her bir adımı para karşılığında sunmayı tercih ettim. Şimdi de bunlardan kazanacağımı kazandım, al hepsi senin olsun deme gafletinde bulunuyorsun. Ne kadar isterdim biliyor musun, Street Fighter 5: Champion Edition paketini alarak serinin beşinci oyununa yeni başlayacak birinin yerinde olmayı.
Olsun, benim acılarımı başkaları çekmesin. Satın alsınlar Street Fighter V: Champion Edition paketini, doya doya, tüm karakterleri oynasınlar, tüm arenalarda kapışsınlar, tüm kıyafetleri denesinler ve yeni oynanış mekaniklerinin tadını çıkarsınlar. Aynı zamanda en başta sunmadığın hikaye ve arcade modlarının da tadına varsınlar. Dolu dolu bir dövüş oyunu bulsunlar karşılarında.
Bir de çevrim içi müsabakalarda, yeni sıralama sistemiyle birbirlerini pataklasınlar. Kısacası, dört yıl boyunca en başından beri neler sunulduysa hepsini bir pakette bulsun ve mutlu olsunlar. Ben ne mi yapacağım diye sorarsan, söyleyeyim. Ben de o geçen 4 yılın acısını çıkaracağım. Evet, Street Fighter V: Champion Edition ile yeniden başlayacağım bu yapımı oynamaya.
Ama bu kez doya doya, tadını çıkara çıkara, cebimdeki parada kimsenin gözü olmadığını bilerek oynayacağım. Yeni açılan dövüşçülerin kısa hikayelerini göreceğim, parayla açılan arenalarda kapışacağım ve canım sıkıldıkça arcade moda girerek ilerlemeye çalışacağım. Dediğim gibi keşke 4 yıl önce böyle karşılaşsaydık her şey çok daha güzel olurdu. Umarım, Street Fighter VI ile bu kadar acı çektirmezsin.
