The Dark Pictures Anthology: Man of Medan oyunu çıktığı zaman kısmen olumsuz bir şekilde karşılanmıştı kendisi. Ben ise tam tersine oyunu aslında çok sevmiştim. Benim gözümde o oyunun tek kritik problemi, hikayenin tahmin edilebilir olmasıydı. Ayrıca performans problemleri filan da vardı ama hikayenin yanında o problemler biraz zayıf kalıyordu. Şimdi ide piyasaya serinin ikinci oyunu olan The Dark Pictures Anthology: Little Hope çıktı. Bu sefer açıkçası bu oyun için hiç heyecanlı değildim; ön sipariş ile satın almıştım ama amacım sadece oyunu bir kere oynayıp, incelemekti.
The Dark Pictures Anthology: Little Hope, sonunda çıkışını gerçekleştirdi ve ben bu oyunu oynadım. Yalnız, dediğim gibi bu sefer oyunu pek oynama isteği içimde yoktu; heyecanlı değildim. Bunun üzerine bir de korku oyunlarına ekstra bir antipati kazandım geçen zaman içinde ama yine de tüm bunların benim inceleme yazımdaki tarafsızlığımı etkilememesi için uğraştım. Peki, bu oyun ile nasıl bir hikaye sunuluyor? Bu sefer oyunun hikayesi çok daha gizemli ve bilinmez mi? Görsellik ve performans ne alemde? Animasyonlar kaliteli mi? Tüm bu sorularınıza şimdi cevap olacağım.
Öncelikle, The Dark Pictures Anthology: Little Hope kesinlikle bir devam oyunu değil. Sanıyorum ki bu oyunların tamamı aynı evrende geçiyor ama ilk oyundan gelen karakter filan bulunmuyor. Yeni oyuna yepyeni mekanlar, karakterler ve hikayeler ile başlıyoruz. Yalnız, içerik olarak her şey yeni olsa bile genel deneyim, kullanıcı ara yüzü ve The Curator filan aynı şekilde varlığını koruyor. Yani, kendinizi kesinlikle bir devam oyunu oynuyormuş gibi hissediyorsunuz. Bu arada, The Curator benim ilk oyunu oynadığımı hatırlamadı, yeni biriyim gibi davrandı ve bu da beni çok kırdı açıkçası.
Bu arada, The Dark Pictures Anthology: Little Hope oyununun içerisinde yine Director’s Cut gibi ek içerikler bulunuyor ama onlara inceleme yazımda yer vermeyeceğim; oynamayacağım. İlk oyundaki Director’s Cut, aynı hikayeyi daha farklı açılardan oynamamızı sağlıyordu. Bu oyundaki içerik de aynı şeyi sağlıyor ve dediğim gibi bu sefer oyuna heyecanlı olmadığım için kendisini ikinci kere oynamak istemiyorum. Zaten bu içeriğe de sadece oyuna ön sipariş verirseniz sahip olabiliyorsunuz; muhtemelen birkaç ay sonra bu içerikler ücretsiz olarak oyunculara sunulacaktır zaten.
The Dark Pictures Anthology: Little Hope, bu sefer inançlara değiniyor
The Dark Pictures Anthology: Man of Medan oyunundaki tema, hayal görme üzerine kuruluydu. Bu oyunda ise artık geçmişte kalmış inançlar işleniyor. Oyunumuz öncelikle bir servisin mola yerinden çıkıp, yola çıkması ile başlıyor. Yalnız, servisin kullanması gereken yol çok büyük bir kaza yüzünden kapanmış ve bu yüzden de alternatif rotanın kullanılması gerekiyor. O alternatif rota ise ne yazık ki Little Hope isimli bir kasabadan geçiyor. Sanıyorum ki servis şoförü o kasabanın geçmişini biliyor ve önce gitmek istemiyor, ardından da çok gergin bir şekilde yol alıyor.
The Dark Pictures Anthology: Little Hope oyununda ne yazık ki işler yolunda gitmiyor ve yolun ortasında bir anda beliren küçük bir kız, servisi yoldan çıkartıyor; kaza yapıyoruz. Bu sahneden sonra da Little Hope isimli kasabanın bir evine, geçmişte gidiyoruz. Bu evde bir ailenin nasıl parçalandığını, herkesin nasıl öldüğünü filan görüyoruz ve aslında kasabadaki lanetin de o küçük kız tarafından ortaya çıkartıldığını anlıyoruz. O evin nasıl bir kader ile karşı karşıya kaldığına şahitlik ettikten sonra da günümüze dönüyoruz; ana karakterlerimizi tanıyoruz efendim.
The Dark Pictures Anthology: Little Hope oyununun ana karakterlere dört öğrenci ve bir profesörden oluşuyor. Yine ilk oyundaki gibi ilişkiler, karakterlerin kişilikleri, verilen kararların geleceği etkilemesi, geleceği gösteren fotoğraflar filan bolca bulunuyor oyunda. Yani, mekanik ve sistem olarak filan her şey ilk oyun ile aynı. Değişen tek şey, anlatılan hikaye, ziyaret edilen mekan ve karşımıza çıkan karakterler oluyor. Bu ögelerden olan hikaye, bence ilk oyuna göre çok daha güçlü ve en azından daha ilk sahneden itibaren tahmin edilebilir bir hal almıyor benim gözümde.
Bu video oyunundaki hikayede bahsettiğim karakterler, servisin kaza geçirmesi ardından Little Hope kasabasına gitmek zorunda ve orada hayatta kalmak zorunda kalıyor. Bunun sebebi ise kasabanın etrafında oluşan çok yoğun bir sis. Hatta bu sisin kafa karıştırıcı bir özelliği de bulunuyor. Eğer sise doğru gidip, kasabadan uzaklaşmaya çalışırsanız, sis sizi otomatik olarak geri döndürüyor. Bu da zaten hikayenin temellerini atıyor; karakterlerin kasabadan direkt koşarak uzaklaşmamasını engelliyor. Ayrıca hikayede bolca fantastik ve korkutucu öge de bulunuyor.
Bu korku numaraları eskimedi mi?
The Dark Pictures Anthology: Little Hope oyununun anlatılan ve deneyimlenen hikayesi, ilk oyuna göre kesinlikle daha iyi ama ekip ne yazık ki beni korkutmak için herhangi bir yaratıcı yol denemiyor. İlk oyundaki gibi nerede, nasıl, neyin çıkacağını kolaylıkla tahmin edebiliyorsunuz. Zaten korku ve gerilim için kullanılan şeyler de ilk oyun ile birebir aynı. Genellikle kamera açısı değiştiği zaman karakterimizin göremediği ama bizim görebildiğimiz bir yerden varlık geçiyor ve tabii ki anlık varlıklar belirerek oyuncuları korkutuyor. Korku ve gerilim türünde yapılabilecek en klişe şeylerden biri bu.
Şimdi, korkutma sistemleri bu kadar tahmin edilebilir olunca beni bu oyunda tutan tek şey yine de merak oldu. Korkutma teknikleri anlaşılabilir olsa bile hikayenin kendisi uzun bir süre boyunca gizemini korudu ve bu gizem kalksa bile aslında o grubun Little Hope ile olan bağı ortaya çıktıkça, hikaye daha da ilginç bir hal aldı. Yalnız, bu güzel anlara gelebilmek için birkaç bölüm geçmeniz gerekiyor ki o bölümlerde ciddi anlamda sıkıcı olabiliyor. Sıkıcılığın bir başka kaynak elementi ise ne yazık ki karakterlerin, ilk oyunda olduğu gibi hatta onlardan daha da sırada olmasıydı.
Bu oyunu genel anlamda geride tutan şey ise genel olarak kaliteydi. Yani, ilk oyundaki hareket etme sistemi çok başarılı değildi. Oyunun kamera açıları da zaman zaman sinir bozucu olabiliyordu. Bunların yanında diyaloglar da çok sıkıcı bir hal alıyordu. İşte tüm bunlar, The Dark Pictures Anthology: Little Hope oyununda kendisini tekrar ediyor ve genel anlamda kendisini iyileştirmediği için özensiz görünüyor. Aynı zamanda ilk oyundaki gibi performans problemleri de var. Ses, müzik ve görsellik ise yine ilk oyun ile aynı. Sadece, bu oyunun sanat tasarımı bana çok daha ilgi çekici geldi.
The Dark Pictures Anthology: Little Hope, korku ve gerilim türünü sevenler için alınabilecek bir oyun. Özellikle de Until Dawn gibi oyunları seviyorsanız ve/veya The Dark Pictures Anthology: Man of Medan oyununu oynayıp, sevdiyseniz bu yapıta şans verebilirsiniz. Eğer ilk oyunu oynadıysanız ve hikaye harici sebeplerden ötürü sevmediyseniz, bu oyundan uzak durabilirsiniz. Yok, ilk oyunu sevmedim ama sebebi hikayeydi diyorsanız da yeni oyunu belki indirim sırasında filan alabilirsiniz. Bu oyunun da hikayesi çok iyi değil ama ilk oyuna göre kesinlikle daha üst seviye.
