Kuzey Amerika içerisindeki sömürgecilik dönemi hakkında pek de bilgi sahibi değilim ama kendisinin tarihini öğrendiğim anda biraz ilgimi çekmedi değil. Bu dönem; dağınık, karmaşık, korkunç, harika ve tarif edilemez. Bu yüzden de Birleşik Devletler ve Kanada’nın karmaşık tarihini değil, aynı zamanda insanlarının sürekli değişen ruhunu da bir araya getirebilecek ve tüm öznelerine yeterli nefes alma alanı sağlayabilecek bir medya arayışı içindeyim.
Two Falls (Nishu Takuatshina), Avrupalıların insanlığı ile yol açtıkları soykırımı uzlaştırmak için sağlam bir girişimde bulunmuş olsa da gerçek bir noktaya değinmekte biraz yetersiz kalıyor. Oynanışa geçmeden önce bu oyunun gerçekliğinden bahsetmek istiyorum. Wendat besteci Eadsé, sanat yönetmeni, yazar ve hatta ortak yaratıcı yönetmen de dahil olmak üzere bir dizi yerli insan doğrudan proje üzerinde çalışmış gibi görünüyor.
Oyunun Wendat gibi yerli kültürleri otantik bir şekilde temsil ettiğinden emin olmak için Tshakapesh Enstitüsü ile işbirliği yapılarak büyük özen gösterildi. Beş saatlik anlatı boyunca yaptığım yolculukta, yok olmaya yüz tutmuş bu kültürlere karşı gerçek bir sevgi ve onları anlama arzusu hissettim. Two Falls (Nishu Takuatshina), tek gerçek mekaniğin karar verme olduğu bir anlatı oyunu, bu nedenle konuşulacak çok fazla oynanış elementi yok.
Two Falls (Nishu Takuatshina), Telltale Games şirketinin oyunlarının aksine, hızlı zaman olayları içermiyor, bu da onu hiç oyun kumandası tutmamış kişiler için bile erişilebilir kılıyor. Bu, heyecandan yoksun olduğu anlamına gelmiyor – kesinlikle tartışılacak birkaç an var. Her şeye rağmen, oyunun çoğunun kontrol çubuğunu ileri doğru tutmak ve bir karar vermek için iki tuştan birine basmak olduğu konusunda önceden bir uyarı vermek istiyorum.
Two Falls (Nishu Takuatshina) içerisinde iki karakter arasında gidip geleceksiniz: Quebec’teki yeni hayatına giderken Nova Scotia’da tek başına mahsur kalan Fransız bir kadın olan Jeanne ve kabilesini kurtarabilmek için Kış Ruhu’nun öfkesinin kaynağını bulmaya çalışan bir Wendat yerlisi olan Maikan. Jeanne oldukça ilginç bir karakterdi, ancak Maikan temelde tüm oyun boyunca biraz basit olarak ortaya çıkıyor. Sıkıcı ve herhangi bir kişilik özelliğinden yoksun olan Maikan, Fransız yol arkadaşı Pierre ile arasındaki kültürel farklılıklara çabuk sinirleniyor.
Her diyalog kararı verdiğinizde, Maikan veya Jeanne bazı kişilik özelliklerinde biraz daha farklı hale geliyor. Mesela Jeanne, kadınların okuması yasak olmasına rağmen İncil’i okumayı seçiyor, böylece inancında daha özgür oluyor. Eğer uzak durmayı seçerse, inancında daha dogmatik oluyor. Keşke ölçeğin neresinde olduğunu gösteren bir çeşit sayaç görebilseydim; oyun size “Maikan yabancılara karşı biraz temkinli” dese de, şu ya da bu şekilde davrandığında, bunun gerçekten gerçekleştiğini söylemek zor. Sanırım bildirimin amacı da bu.
Yine de karakterlerin eylemleri üzerinde çok fazla kontrolüm varmış gibi hissetmedim. Bu da beni çok kötü bir sonla karşı karşıya bıraktı, sanırım kötü davranışlarım buna neden oldu. Sadece bir uyarı; bunun birçok insan için bir takılma noktası olduğunu biliyorum; köpeğinizin sizi savunurken şiddetli bir şekilde katledildiği ve siz onu son uykusuna bir ninni ile bırakırken kollarınızda yavaşça öldüğü bir rota var. İnanılmaz duygusal anlar var ama bunlar bile duygusal etki için ucuz bir atış gibi hisettiriyor. Köpeğimi öldürtmek için ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok.
Kararlarımdan herhangi birinin anlatıyı organik bir şekilde nasıl etkilediğini anladığımı bilmiyorum – aslında, Jeanne’ın nasıl dogmatik davrandığını veya Maikan’ın nasıl yorgun davrandığını bildirirken bile, oyunda gerçekte ne yapmayı seçtikleriyle asla uyumlu görünmüyordu. Oyuncunun karakterin kişiliğini oluşturmasını sağlama ve daha sonra buna uygun olarak kendi başlarına hareket etmelerini izleme konseptini seviyorum, ancak bu oyun bunun kötü bir uygulaması gibi geliyor.
Çevresel sanat ve müzik için hak ettiği yerde ağır övgüler yağdırmak istiyorum. Daha önce de belirtildiği gibi, Wendat şarkıcı-söz yazarı Eadsé, Two Falls (Nishu Takuatshina) için otantik bir müzik bestelemiş ve ustaca bir iş çıkarmış. Duygulu üflemeli enstrümanlar ve ciddi davul sesleri, aksiyonun doruk noktasındaki kabile ilahileri, beyaz bir kurdun ölümündeki kederli çığlıklar – hepsi o kadar iyi bir araya geldi ki deneyimi gerçekten yükseltti.
Ortamlar muhteşem ve bu dünyayı bütün gün keşfedebilirim – ne yazık ki yüzler biraz korkunç ve tekinsiz vadide sağlam bir şekilde yaşıyor. Onlara bakmaktan hoşlanmadım ve konuşurken daha da kötü görünüyorlardı. Ayrıca yaşadığım çok sayıda teknik ve ses sorununu da atlatamıyorum. Performans mükemmel olsa da hiçbir şey yokmuş gibi görünen çok garip donmalar yaşadım. Bir yükleme ekranı sırasında masaüstüne çökme yaşadım ve en garip hata, Jeanne bir ara sahne sırasında haritada geri geri yürümeye başladığında ve Tehon ile konuşmaya devam ettiğinde meydana geldi. Hiçbir şeyi kontrol edemiyordum ve sonunda çözüldü ama bu çok garipti.
İngilizce seslendirmede de bir sorun var – tüm İngilizce seslendirme sanatçılarının oldukça kötü bir iş çıkarmasının yanı sıra, yarısı ateşin yanında alçak sesle konuşurken bile dev bir mağaradaymış gibi yankılanıyor. Orijinal seslendirme olan Fransızca performanslara geri döndüm ve kesinlikle çok daha üstünler – aynısını yapmanızı tavsiye ederim. Aslında, Two Falls (Nishu Takuatshina) oyunundan Wendat kabilesi hakkında çok şey öğrendim. Eğitici bir deneyimdi ve bir kültürü başkalarıyla paylaşırken onu kutlamaya yönelik gerçek bir girişimi her zaman takdir ederim.
İnançları, dilleri, gelenekleri ve yemekleri hakkında birçok şey biliyorum artık. Eğer oyunun amacı buysa, bunu başardılar. Bununla birlikte, anladığımdan veya doğru bir şekilde iletildiğinden emin olmadığım temalar beni rahatsız etti. Belki de sadece benim kötü sonumdu, ancak “farklı kültürler birbirlerini asla anlayamazlar ve kendi içlerinde kalmalıdırlar” dersini aldım (bunun doğru değil tabii ki), Jeanne ve Maikan bu sert ve hızlı kuralın tek istisnasıydı. Bu oyunu farklı kültürler hakkında daha fazla bilgi edinmek isteyen herkese tavsiye ederim, ancak Until Dawn gibi mükemmel bir interaktif anlatı arayanların başka bir yere bakmaları gerektiğini düşünüyorum.
